Ook hier is het al laat, maar met een volgend tripje in het vooruitzicht moet ik toch eerst wat vertellen over mijn onvergetelijk paasweekend!
Vrijdagochtend vertrokken we met een hele groep naar de Raleighvallen en Voltzberg, onze dag bestond enkel uit onderweg zijn. Het eerste deel was met een Surinaams busje vol kakelende grieten over een oneindig lange zandweg waarover de chauffeur de hele tijd moest slalommen voor de diepe plassen. Gelukkig heb ik geen last van wagenziekte! Bij een indiaans dorpje aangekomen moesten we met bagage en eten voor 4 dagen in een bootje, onderweg begon het te regenen. Niet een klein beetje hé, neen, we waren meteen doorweekt, toen werd het ook nog donker. Aan de andere kant van de wereld zitten, op een plek waar van telefoonbereik nog geen sprake is, in een bootje op een superbrede rivier vol piranha's in het midden van het regenwoud in de regen en het donker, hiphoi! We waren blij toen we er waren!!!
Mijn eerste nacht in een hangmat sloeg wat tegen, een bed ligt toch wel beter, maar slapen in openlucht heeft wel z'n charmes.
De volgende dag stond ons het hoogtepunt te wachten, letterlijk en figuurlijk. Onder begeleiding van een inheemse gids trokken we het regenwoud in, ZALIG! We kwamen verschillende planten-en diersoorten tegen waarvan ik nooit gedacht had ze ooit in het echt te zien: schildpadden, apen, lianen,... Iets minder geweldig was het beklimmen van de Voltzberg, een rotsberg van wel 240m hoog, hiervoor moesten we stijl omhoog. Wel, leve de botinnen!!! Het uitzicht was gelukkig dubbel en dik de moeite waard: regenwoud zo ver het oog kon reiken.Om te bekomen van onze tocht gingen we nog een uurtje zwemmen in de kleine watervallen, mmm.
Op dag 3 moesten we een stukje met de boot en een klein eindje te voet om aan te komen aan de moedervallen, 's middags was het een vrije moment. We zwommen in de rivier, keken hoe de piranha's gevangen werden. Deze zijn niet dood als ze dood lijken, dus nadat hun kaak gebroken was durfde ik eindelijk te voelen hoe scherp de tanden waren en je wilt er niet door gebeten worden hoor!
Later op de avond heb ik een vogelspin vastgehad, dit leek supereng, maar ik ben echt blij dat ik het toch gedaan heb! :D:D Na een optreden van de plaatselijke boysband (die bestond uit inheemse bevolking met bijhorende muziek) ging ik nog met een groepje nachtdieren spotten. Het was een lange, vermoeiende dag die mijn hart vulde met liefde. Want ik werd smoorverliefd, op de Surinaamse natuur, de dieren, de muziek en de mentaliteit. Plots lijk je het materialisme en de stress van de Westerse wereld niet meer te begrijpen...
De maandagmorgend hadden we het geluk dat de kisskissie-aapjes (doodskopaapjes) ons even graag zagen komen als wij hen, ze aten gewoon uit onze handen. Zooo schattig! De terugweg was ook lang, maar deze keer kregen we een stralend zonnetje, waardoor we -ondanks de zonnecreme- mooi rood terugkwamen.De foto's van ons tripje vind je op: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
Ondanks dit vermoeiende weekend werd het geen week om uit te rusten, neen neen. Woensdag en donderdag wandelden we voor het ziekenhuis mee in de avondvierdaagse. Woensdag 11km en donderdag 14km, lange uitputtende avonden en 's morgends stonden we -zoals altijd- weer klaar op dienst. De wandelvierdaagse was meer te vergelijken met een carnavalsoptocht, de meeste groepen waren mooi gekleed, dansten en maakten muziek. Ook wij hebben de hele weg gezongen en droegen allemaal dezelfde outfit. Die van de eerste dag was nogal saai, een polo, een vestje en een pet, maar de 2de dag waren we uitgedost in een leuk kleurtje en droegen we een hoofddoek. Dit zag er bij ons- de 7 blanke stagiaires- nogal gek uit. ;)
Ik kruip nu in m'n bedje, want morgen staat de volgende trip weer voor de deur, op naar de reuzezeeschildpadden!!!
Dikke knuff!
xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten