Piep,

Het is al laat (hier 20 na 1) of misschien eerder vroeg, want voor jullie is het al 6 uur 's morgens :D
Maar toch is het de moeite om nog eventjes m'n blog aan te vullen ;)

Vandaag had ik mijn laatste stagedag op de afdeling Dermatologie en tegen mijn verwachtingen in kreeg ik goede punten, zelfs 2x het maximum. Ik heb dus niet te klagen, misschien lag het er ook aan dat ik eerst m'n bedankcake-die erg in de smaak viel- heb afgegeven en dan pas m'n puntenblad :p

Gisteren hadden we onze laatste dansles, ik denk wel dat ik nog een reeks lessen ga volgen. We hebben vandaag immers gemerkt dat we dat best kunnen gebruiken. Na een etentje op Blauwgrond (een andere wijk) gingen we iets drinken en naar een Salsa-avond. Daar aangekomen merkten we dat we niet alleen het Surinaams ritmegevoel misten, maar dat onze kersverse basispasjes echt nog niets voorstelden. Ik waagde me wel op de dansvloer maar hoop toch dat dit een volgende keer een succesrijkere ervaring mag zijn.
Veel hangt wel af van je danspartner, want wanneer die stevig lijdt is hij de enige die merkt dat zijn partner er niets van bakt. Dus Belgisch manvolk, bij deze een warme oproep om allemaal op dansles te gaan !!! ;)

Ik mis jullie enorm maar heb wel erg genoten van een week vol avondlijke uitjes (shoppen, terrasjes doen, danslessen,...)

Veel liefs
de dansende voetjes ;)

Surinaamse folklore

Hoihoi,

Mijn laatste werkweekend zit er eindelijk op.
Het gros van de tijd breng ik op mijn stageplaats door dus misschien is het wel tijd dat ik hier wat meer over vertel. Ik zal beginnen met een karakterschets van de Surinaamse verpleegkundige. Uiteraard heb je altijd de uitzondering die de regel bevestigd. De doorsnee verpleegkundige/ verzorgende heeft hier niet met liefde voor haar job gekozen. Samen met leerkracht is het een van de beroepen die je doet als je niet écht voor een studie wil gaan. Daarbij komt nog dat het ziekenhuis waar ik stage loop van de overheid is. 'Iedereen' wordt hier aangenomen, doordat er voordelen zijn zoals gewaarborgd pensioen, veel feestdagen en op vrijdag maar tot half 3 werken is er hier aan personeel geen tekort. Voor eten, telefoneren en kletsen wordt er graag tijd gemaakt. Er zijn 2 grote voordelen: de ziekenhuizen liggen niet overvol want een patiënt (tenzij daklozen) wil hier liever ziek naar huis dan 1 dag te lang te moeten blijven én als verpleegkundige ben je niet doodmoe op het einde van de dag. Als student kan dit wel voorkomen ;)

Deze week stond ik in de medicijnenkamer, hier merk je ook heel hard dat hier veel minder middelen zijn. Als een patiënt medicatie niet laat kopen doordat hij bijvoorbeeld geen geld heeft of er simpelweg geen bezoek voor hem komt dan krijgt die de medicatie niet. Er is een erg beperkte voorraad van basismedicatie wanneer de patiënt medicatie mist die heel stipt moet gegeven worden zoals antidiabetica of AIDS-remmers dan is dit gewoon jammer, met alle gevolgen van dien. Hier heb ik het wel moeilijk mee want door dit systeem zijn er ook patiënten van goede wil die uit de boot vallen. Vreemd genoeg went bijna alles na een tijdje.
Zelfs van de hond die een van de voorbije dagen op de vrouwenslaapzaal binnenliep keek ik niet echt op.

Echter wel een beetje van het opmerkelijke spookverhaal dat me gisteren op dienst verteld werd. Er werd een van de patiënten naar een isoleerkamer verplaatst omdat zijn zaalgenoten hem 's nachts wakker hielden. Sinds de patiënt daar lag ging hij erg achteruit, wou hij niet meer uit de kamer en begon hij te huilen toen ze zeiden dat ze hem gingen verhuizen. Hij gaf zelf aan dat hij zou sterven, terwijl hij daarvoor helemaal nog niet zo slecht was. Wel de verpleegkundigen geloven dat dit is doordat er een aantal jaren geleden en erg imponerende vrouw op de kamer heeft gelegen die daar overleden is. Ze denken dat haar geest er nog hangt, want sindsdien is elke patiënt die in die kamer heeft gelegen er overleden. Ze hebben al een aantal keren een priester laten komen om de hele afdeling te wijden en in het bijzonder die kamer, maar dit helpt niet. Dit zou zijn doordat ze het bed, toen door de drukte, geen 3 dagen hebben laten leegstaan en haar geest niet de tijd heeft gekregen om rust te vinden. Het is heel opvallend dat geloof en bijgeloof hier naadloos in elkaar overgaan.

Nu ik toch bezig ben met jullie in te wijden in de Surinaamse folklore: dit is een echt Surinaams liedje dat op dienst regelmatig voor me wordt gezongen, wel grappig! http://www.youtube.com/watch?v=aBJF9GHgIbM

Ik geef ook nog eventjes de link van de voorbije weken die vereeuwigd werden ;)
week 2: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week253Tem113
week 3: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week3123Tem183
Die van de voorbije week zet ik er vandaag of morgen ook op ;)

Dikke kus!
Marie-Cathérine

Festiviteiten :D

Hoihoi,

Ik heb gehoord dat de lente in België zijn intrede heeft gedaan, dat is leuk nieuws. Dan is het hopelijk zalig zomerweer tegen dat wij ooit terug moeten keren. De Surinaamse hitte ben ik ondertussen goed gewoon :D

Ik zal eventjes het verhaal verderzetten vanwaar ik de vorige keer gebleven ben ;)
Vrijdagavond werden we bij Karin thuis gevraagd om haar verjaardag te vieren. We bakten voor haar een appelcake, die gelukkig- in tegenstelling tot de chocomousse die we een keertje maakten- wel in de smaak viel. We genoten van de Surinaamse gastvrijheid, aan lekker eten, drinken en aangenaam gezelschap geen gebrek. Zaterdag hadden Ann en ik stage, dus moesten we dik tegen onze zin op tijd door.

een kwata-aap :D

Maandag hadden Ann en ik een dagje om te bekomen van ons werkweekend. Na allerlei praktische zaken, zoals een ziekenhuisbezoek voor ons eindwerk ( ja eventjes melden dat hier ook gewerkt wordt!) trokken we samen naar de zoo. Dit is eerder een kinderboerderij met tropische beesten, allemaal heel mooi om zien en daar stonden we dan, klaar om foto's te nemen, maar met een lege batterij van het fototoestel.

Op stage liep het vrij vlot deze week, ik was de vorige week van poetsende studente gepromoveerd naar verantwoordelijke van de vrouwenkant en deze week stond ik dan in de ulcus kamer. Hier mocht ik de hele week de wondzorg doen, volgens de Surinaamse werkwijze uiteraard :s. Jammer genoeg ben je hier niet lang mee zoet, dus bracht ik nog een deel van de tijd door als eierenpellend keukenhulpje en harenwassende zot. Haren wassen zit hier niet in het takenpakket dus mijn initiatief werd met een vreemde grijns aanschouwd. De feedback is tot nu toe positief en dat is voor mij het belangrijkste :)

Woensdagavond zijn we aan de waterkant gaan eten, omdat we niet veel zin hadden om te koken en het zalig weer was. Ik moet zeggen, niet al het Surinaams eten is aan mij besteed; Vooral het kip kluiven, wat ze hier constant doen, vind ik maar niets. Toch beginnen we ook zelf onze kookkunsten te ontwikkelen. Met Karin haar hulp hebben we Markoesastroop (passievruchtengrenadine)gemaakt. Superlekker!!!!

Zaterdag zijn Dorien en ik naar de Maretraite Mall geweest, echt een superklein shoppingcenter. Dit was de ideale uitstap voor het verschrikkelijke regenweer dat we voor onze vrije dag cadeau kregen. Een plensbui van bij ons is er niets tegen!

deze zat liever op de kooi dan erin :)

Vandaag loodste ik Anke B. en Dorien mee naar de zoo, ja, voor mij het tweede bezoek. Dit keer met een fototoestel dat werkte, zodat we nu wel alle apen en struisvogels, de krokodil, de reuzemiereneter, de bengaalse tijgers en alle andere toffe beesten konden vereeuwigen ;)

Bij een leuk weekend hoort een leuke afsluiter! We zijn daarnet naar een festivalachtig iets geweest, er werd vandaag vlakbij het voetbalstadion een gigantische kookwedstrijd met tombola gehouden. Deze festiviteiten werden afgesloten met optredens, het was wel sfeer maar de plaatselijke dansstijl (lees:met onze kont schudden op de muziek) zullen we toch nog veel moeten oefenen :p


 Veel liefs vanuit het tropische Suriname!

De Surinaamse ontdekkingstocht

Piep,

Het is bijna een week geleden dat ik van me heb laten horen, het was een drukke week, maar het zijn vooral de internetproblemen die de boosdoener zijn. En dan weten dat die andere 2 er geen last van ondervinden, frustrerend. Het is een kot in de nacht, maar voor die keer ik erop kan...

Ann in de palmentuin

Onze weekendplannen werden wat aangepast, maar ons eerste weekend Suriname was zalig. Zaterdagmorgend gingen Ann en ik, onder de vorm van een kwartiertje looptraining, ons eerste uitstapje tegemoet. Al sportend ontdekten we de palmentuin, echt een stukje zalige natuur in het midden van het stad en vlak achter onze hoek. :D 


De namiddag brachten we lekker luierend aan en in het zwembad door, vooral het laatste deed echt goed daar het bijna 40°C was. Iets om jaloers op te zijn? ;) ’S avonds waagden we ons aan-zelfgemaakte- Surinaamse kost, we waren in de voormiddag met Karin (onze geweldig lieve huisbazin) naar de viswinkel en de groentenmarkt geweest. Onder haar deskundige en supersnelle begeleiding maakten we Kandra(vis),  amsoi (bladgroenten) met rijst. Erg lekker en op een kwartiertje was het klaar! Daarna werden we nog uitgenodigd om eiercake te komen proeven, luchtige cake met discobolletjes op.

De moskee

Zondagmorgend hadden Ann en ik het geweldige plan nog ‘eventjes snel’ naar de winkel te gaan voor croissants en eten voor de rest van de week. Eventjes snel moeten we toch wel uit onze woordenboek schrappen. Een uur later waren we nog niet terug dit omdat er door de markt langs de kant van de weg echt geen doorkomen aan was. Na ons zondags ontbijt gingen we met de fiets de stad verkennen. Onze tocht eindigden we in een gezellige taverne met plaatselijke drankjes zoals Markoesa (passievruchtensap), fruit punch en cherry soft, daarna werden we bij onze huisbazin uitgenodigd om te komen eten. We kregen zoute soep voorgeschoteld: een bouillon met dunne reepjes gebakken aardappel, sojascheuten, stukjes kip en een volledig hardgekookt ei in. Klinkt niet zo wauw, maar het smaakt goed. :D Dit was het voorgerecht, wij die ‘geen goede eters’ zijn, hadden hierna geen plaats meer voor de Bami, dus die kregen we mee naar huis.

De kathedraal

Maandagavond had Ann net Peekesstoemp gemaakt toen Karin binnenkwam, ze keek in de pot en zei ‘Maakt je moeder zich geen zorgen dat je niet kan koken?’ en kwam nog geen 10 minuten later terug met een gerecht met bruine bonen en rijst. Niet echt onze smaak. Zoals je merkt: ze laten ons niet verhongeren en de Surinamers zijn heel open. Soms een beetje té.

Maar genoeg over eten ;) Deze week ging het al wat beter op stage, hiermee bedoel ik :ik begin te berusten in hetgeen er gebeurt. Je kan niet anders, ze staan hier niet echt open voor onze manier van werken. Ook positief was dat de hoofdverpleegkundige goed gezind was en dat we (veerle en ik) een goede eerste evaluatie kregen.

Maandagavond zijn we voor de eerste keer naar de dansles gegaan, Ferdie (man van de huisbazin) had ons mee naar zijn les genomen. We leerden er de basisstapjes van de Salsa en de Souk, ik vond het erg fijn maar mijn huisgenoten weten nog niet of ze terug meewillen omdat het wat rap ging. We hebben wel enorm gelachen met ons geklungel, want wij hebben absoluut niet dat tropisch ritmegevoel ;)

Gisteren was het Nationale Vrouwendag en Holy Pagwa, deze vielen toevallig samen. De laatste is een Hindoestaans feest waaraan we een vrije dag te danken hadden, ze vieren de verdrijving van het kwade en verwelkomen het goede door met gekleurd poeder en water te gooien. We waren 's morgends al op het plein voor het presidentieel paleis gaan zien, waar de festiviteiten zouden plaatsvinden. Daar was nog niets te zien, dus hebben we de hele middag aan het zwembad gelegen. In de late namiddag gingen we terug naar het plein, hier waren enkel optredens voor de campagne tegen borstkanker. Ook heel leuk, maar jammer dat we de Pagwaviering gemist hebben, want we hadden speciaal bij de chinese winkel een goedkoop t-shirt gaan halen omdat de vlekken nergens uitgaan. Toen we hier naartoe reden kwamen we aan Steps, hét schoenenwalhalla, wel 3 verdiepen VOL schoenen, echt zalig. Ik heb me laten verleiden door een mooi paar sandaaltjes :$


Vandaag waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Karin. We hadden een kaartje gemaakt en een lekkere appelcake gebakken. Jaja, we worden nog echte keukenprinsessen! In tegenstelling tot wat we verwacht hadden was er behoorlijk wat volk, het was een supergezellige avond, ik heb er echt van genoten!!!

Wel ik kan honderduit vertellen over Suriname, het is hier echt mooi en exotisch! We hebben gisteren een leguaan gezien en vorige week papegaaien. Het enige nadeel van het weer is dat we allemaal kreeftjes zijn- ondanks het constant insmeren- en dat ons Dorien gisteren al last had van een zonneslag :s

Tot zover mijn verslagje, hopelijk wil het internet binnenkort beter meewerken zodat m’n verslagen er rapper opstaan en korter zijn! Ik zal nog eventjes de link geven waarop al onze foto's te bekijken zijn ;) https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=105672154452967551072&target=ALBUM&id=5716007399093286065&authkey=Gv1sRgCOPipoTLvoSvvAE&feat=email

Knuffels voor mijn lieve bakra’s (blanken) in België!!!

Marie-Cathérine

Overal beestjes!

 Ik zie beesjes, zoveel beesjes om me heen…

Wel, van dit liedje hebben ze een Surinaamse versie, en terecht! Ik zie ook overal beesjes, van verschrikkelijke muskieten die je de hele dag achtervolgen, mieren op de keukentafel en een gigantische kakkerlak in de slaapzaal van het ziekenhuis tot de gekko in het huisje waar mijn 3 andere klasgenootjes zitten.

Misschien zijn jullie ook wel nieuwsgierig naar het huisje waar ik verblijf, daarom zal ik hier maar ineens een aantal foto’s bijplaatsen ;)

ons huisje

het balkon vooraan

de living, met de lavabo erin :p

de badkamer: een douche met enkel ijskoud water

de keuken

onze straat

het uitzicht vooraan

Woensdag was mijn eerste stagedag, we hebben een goede entree gemaakt door cake te bakken voor de adjunct-directeur J Ik sta op de dienst dermato, maar stage en het begrip ziekenhuis is in niets te vergelijken met wat we er in België onder verstaan. Als de kans zich voordoet trek ik voor jullie eens foto’s… Een aantal kleine voorbeeldjes om een beeld te schetsen: 6 persoonszalen met 1 toilet, ramen en deuren-ook die van de isoleerkamers-wijdopen en alcogel kennen ze hier niet. Ik zal ook eventjes een mooi voorbeeld van wondzorg geven: je neemt gewone wattebollen en een alcoholische oplossing, doet onsteriele handschoenen aan, ontsmet de wonde en bij een diabetisch wonde bvb doe je er honing op. Het is dus aanpassen, ja toch? (ja toch gebruiken ze hier constant ;))

Woensdag was ik ervan overtuigd dat ik nooit zou kunnen wennen aan deze stage, maar elke dag is een nieuwe dag. Donderdag en vrijdag vielen gelukkig beter mee,  vooral donderdag waren er fijne mensen en een verzorgster die zo lief was me op sleeptouw te nemen. Hoe mijn dagtaak eruit ziet? 2 keer de temperaturen en pols nemen en met 2 patiënten mee naar de röntgen en ecg, nog ‘wat’ pauze en ja, in Suriname zit de werkdag er dan al op. Vrijdag was een drukke dag, dit gewoon omdat het personeel dan om 14u30 ipv om 15u naar huis gaat.

Onze huisbazin heeft er ondertussen voor gezorgd dat we in het bezit zijn van fietsen, dit is een hele uitdaging met het plaatselijk rijgedrag maar ook een ontzettende luxe. We zijn op 10 minuutjes aan het ziekenhuis en aan de supermarkten. Wat de huisbazin betreft zijn we echt met ons gat in de boter gevallen, zij en haar gezin zijn supervriendelijk voor ons en we kunnen er alles aan vragen. Donderdag kregen we een ijsje getrakteerd na het werk en gisteren hielp haar oudste dochter ons met de was na de fars van Ann. ’t Was wat hoor, ik elke keer gelijk een debiel ‘heeft iedereen z’n zakken leeggemaakt?’ ‘jaja’. Wel er stak een bic in de was, het resultaat was een heus kunstwerk.

Je ziet het hé, zo ver van huis zullen we snel ‘volwassen’ moeten worden, we zijn alle 3 geen huishoudtypes, waarschijnlijk gewoon omdat we gezegend zijn met een stel geweldige moeders die dit thuis allemaal voor ons doen. Wel mama, ik mis je! ;) Maar ondanks alles trekken we flink onze plan :D

Gisterenavond zijn we in’t vat iets gaan drinken met studenten vroedkunde van Kdg. Het verbaasde me hoeveel Belgen en Nederlanders er hier zitten, het was-zoals op de foto’s te zien- gezellig. Kan niet anders met 11 meisjes. We hebben ook voor de eerste keer gebruik gemaakt van de taxi, die hier echt belachelijk goedkoop is. Zouden ze in België ook moeten invoeren J

Vandaag gaan we een rustig dagje tegemoet: aan het zwembad liggen, naar de toeristische dienst  en morgen hopelijk naar White Beach, het dichtstbijzijnde strand.

Dit was een hele boterham, ik wou eerder iets posten, maar het internet werkt nu al 3 dagen niet op m’n laptop. Opgelet: dit bericht is ook met een halve dag vertraging gepost vanwege de pc-problemen ;)


Ik mis jullie!
xxxx