Surinaamse folklore

Hoihoi,

Mijn laatste werkweekend zit er eindelijk op.
Het gros van de tijd breng ik op mijn stageplaats door dus misschien is het wel tijd dat ik hier wat meer over vertel. Ik zal beginnen met een karakterschets van de Surinaamse verpleegkundige. Uiteraard heb je altijd de uitzondering die de regel bevestigd. De doorsnee verpleegkundige/ verzorgende heeft hier niet met liefde voor haar job gekozen. Samen met leerkracht is het een van de beroepen die je doet als je niet écht voor een studie wil gaan. Daarbij komt nog dat het ziekenhuis waar ik stage loop van de overheid is. 'Iedereen' wordt hier aangenomen, doordat er voordelen zijn zoals gewaarborgd pensioen, veel feestdagen en op vrijdag maar tot half 3 werken is er hier aan personeel geen tekort. Voor eten, telefoneren en kletsen wordt er graag tijd gemaakt. Er zijn 2 grote voordelen: de ziekenhuizen liggen niet overvol want een patiënt (tenzij daklozen) wil hier liever ziek naar huis dan 1 dag te lang te moeten blijven én als verpleegkundige ben je niet doodmoe op het einde van de dag. Als student kan dit wel voorkomen ;)

Deze week stond ik in de medicijnenkamer, hier merk je ook heel hard dat hier veel minder middelen zijn. Als een patiënt medicatie niet laat kopen doordat hij bijvoorbeeld geen geld heeft of er simpelweg geen bezoek voor hem komt dan krijgt die de medicatie niet. Er is een erg beperkte voorraad van basismedicatie wanneer de patiënt medicatie mist die heel stipt moet gegeven worden zoals antidiabetica of AIDS-remmers dan is dit gewoon jammer, met alle gevolgen van dien. Hier heb ik het wel moeilijk mee want door dit systeem zijn er ook patiënten van goede wil die uit de boot vallen. Vreemd genoeg went bijna alles na een tijdje.
Zelfs van de hond die een van de voorbije dagen op de vrouwenslaapzaal binnenliep keek ik niet echt op.

Echter wel een beetje van het opmerkelijke spookverhaal dat me gisteren op dienst verteld werd. Er werd een van de patiënten naar een isoleerkamer verplaatst omdat zijn zaalgenoten hem 's nachts wakker hielden. Sinds de patiënt daar lag ging hij erg achteruit, wou hij niet meer uit de kamer en begon hij te huilen toen ze zeiden dat ze hem gingen verhuizen. Hij gaf zelf aan dat hij zou sterven, terwijl hij daarvoor helemaal nog niet zo slecht was. Wel de verpleegkundigen geloven dat dit is doordat er een aantal jaren geleden en erg imponerende vrouw op de kamer heeft gelegen die daar overleden is. Ze denken dat haar geest er nog hangt, want sindsdien is elke patiënt die in die kamer heeft gelegen er overleden. Ze hebben al een aantal keren een priester laten komen om de hele afdeling te wijden en in het bijzonder die kamer, maar dit helpt niet. Dit zou zijn doordat ze het bed, toen door de drukte, geen 3 dagen hebben laten leegstaan en haar geest niet de tijd heeft gekregen om rust te vinden. Het is heel opvallend dat geloof en bijgeloof hier naadloos in elkaar overgaan.

Nu ik toch bezig ben met jullie in te wijden in de Surinaamse folklore: dit is een echt Surinaams liedje dat op dienst regelmatig voor me wordt gezongen, wel grappig! http://www.youtube.com/watch?v=aBJF9GHgIbM

Ik geef ook nog eventjes de link van de voorbije weken die vereeuwigd werden ;)
week 2: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week253Tem113
week 3: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week3123Tem183
Die van de voorbije week zet ik er vandaag of morgen ook op ;)

Dikke kus!
Marie-Cathérine