Met een afscheidsbbq en wat traantjes zijn we in het prachtige Suriname vertrokken. Het voelde toch als het achterlaten van 'thuis', want dat is het in die 3 maanden geworden.
Na een massa controles en een vlucht van 2u45 zijn we maandag in Aruba gearriveerd. Ik kwam, ik zag en ... ik keurde het goed. Je krijgt direct een tropisch vakantiegevoel, onze kamers staan op een mooi stukje wit strand. We hoeven maar een aantal passen te doen en we zitten in die heldere knalblauwe zee. Klinkt dit goed? Het is meer dan goed, gisteren was het meer dan 35 graden!!! We zijn gaan snorkelen op een rustig strandje en 's avonds in een lokaal restaurantje 'de zeerover' de versgevangen vis van de dag gaan eten. This is life!
School, werken, ... het lijken vreemde termen. Nog een weekje om vollebak te genieten! :)
Ik beloofde jullie mijn avonturen van de laatste weken Suriname te vertellen, bij deze dankzij mijn zee van tijd...
Toen onze stage gedaan was konden we niet wachten om op trip te vertrekken. De eerste die op de planning stond was Nickerie Bigi pan-Blanche Marie. We trokken de eerste dag terug naar het swamp (moeras), hier stapte onze supercoole gids zomaar uit de boot om met z'n blote handen een grote kaaiman te vangen. Een beest van deze omvang hadden we nog niet eerder gezien. Hij vroeg of ik het wilde vastnemen, maar het beest spartelde zo hard en z'n bek was niet dichtgebonden, dus bedankte ik. Je moet niet alles durven hé, de anderen konden het wel aan, bende stoere meiden, of toch voor de foto :p
We kwamen echt prachtige dieren tegen, gieren, arends, en een veld vol reigers. Net een schilderij! Op het einde van onze vaartocht kwamen we op een meer uit waarin huisjes op palen gebouwd waren, in een van deze sliepen we. Als onze hangmatten werden op een rijtje op het balkon gehangen zodat we het uitzicht hadden vanuit ons 'bed' :D Nadat we geïnstalleerd waren gingen we modderbaden, het werd een heus moddergevecht! Terug onderweg van de zee naar ons huisje in het meer zagen we Rode Ibissen vliegen, wohoooww! Jammer genoeg waren we niet snel genoeg voor een foto te nemen.
Na het avondeten zijn we met het bootje het meer opgegaan, we mochten zelf ook een keertje varen. Ik vond een motorbootje besturen toch niet zo simpel als het eruitzag. Anke en ik hebben nog een heel eind terug gezwommen, het was verder dan verwacht dus kozen we op het einde toch voor de makkelijkste oplossing, hup terug in de boot.
De volgende dag was er een van onderweg zijn, bootje, auto, boot, de tussenstop voor het middageten hielden we in Oreala. Dit mooie dorpje staat bekend voor z'n inwoners, indianen met blauwe ogen, zonder dat we het wisten zaten we in Guyana. Uiteindelijk kwamen we aan in Apoera, het dorp waar we 2 nachten bleven. Het was echt een gezellige locatie, voor de sfeer zorgden we zelf. Samen met de zoon van de Surinaams-Nederlandse familie die zich bij ons had aangesloten speelden we 's avonds spelletjes. Groot vermaak!
De volgende ochtend moesten we op tijd vertrekken, want we gingen naar Blanche Marie en dit was 2,5uur rijden. Op zich ok, tot de moment dat er ons werd gezegd dat er telkens 2 vanachter op de plank op de bak van de pick-up moesten zitten. Heu? Ging ons achterwerk niet keizeer doen, en als het zou regenen? Soit, we gingen ervoor, eerst Anke B en Dorien. Zij vonden het erg leuk en hebben er erg lang opgezeten. Onderweg kwamen we een brug tegen waar, op het metalen onderstel na, zo goed als niets van over bleef. We moesten erover. Ann en Anke L namen de bakzitshift over, zij hadden minder geluk. We moesten over een 'weggetje' door de bushbush, steile stukken op,... een echt avontuur.
Na deze helse rit door slijk en woud wachtte het hoogtepunt van onze trip. Een halfuurtje wandelen bracht ons aan de Blanche Marie vallen, niet alleen de grootste watervallen van Suriname, volgens mij ook van de mooiste!!! We zijn er-uiteraard- ook in gaan zwemmen! Op de terugrit startten Anke B en ik in de bak, links, rechts, duiken, opgepast tak! Maar oh zo'n mooi uitzicht, the real adventure!
De volgende dag eindigde onze trip met een lange terugrit, onderbroken door een middagpauze aan een soort krijtrotskust ( de naam ontgaat me). De zachte stukken worden door de indianen als zeep gebruikt, uiteraard hebben we het ook getest. Hou het voor mij maar op onze zeep, anders is m'n huid op den duur schuurpapier :p
In het volgende bericht doe ik verslag over m'n laatste trip, anders wordt het hier te lang ;)
Zoen!
Marie-Cathérine in het aards paradijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten