Vandaag eindigde mijn avontuur. We kwamen na een reuzemooie tijd terug aan in ons Belgiëlandje. Ik zou willen zeggen 'moe maar voldaan', maar weet je het smaakt naar meer, dus we houden het op Home Sweet Home.
Als ik ergens weer naartoe ga dan is het Suriname!
Mi lobi you <3
woensdag 30 mei 2012
vrijdag 25 mei 2012
This is life!!! (deel 2)
Vervolg :
We zijn 1 dagje thuisgeweest, voor de was en de plas, om aan het eindwerk te sleutelen en langs te gaan op maxi-care (m'n laatste stageplaats). We waren uitgenodigd voor dag van de verpleging, een echt feest. Alle collega's waren er, we kregen lekker eten en een Suriname-bic als afscheidsgeschenkje. Echt leuk!
De volgende morgend werden we al om 7 uur opgepikt om richting Brownsberg te gaan. Eens in de bushbush aangekomen merkten we het grote verschil tussen en 4x4 en een gewone wagen. De auto trok het niet, doordat het een hele tijd geregend had lagen de schuine stukken er erg slecht bij. Kwakoe, onze coole rasta chauffeur, stapte telkens uit om 'prospectie' te doen en de weg te zoeken. Veel gezoek en geduw later, gingen wij te voet naar boven, om erna gevolgd te worden door een auto die de berg opscheurde. We dachten echt dat de motor zou opsmoren, maar de auto heeft het overleefd.
Eerst konden we genieten van het uitzicht op Brownsberg, we konden duidelijk het stuwmeer zien met alle kleine eilandjes en schiereilandjes. Na een hele stevige wandeling (m'n tong op m'n tenen en een piepende ademhaling) kwamen we aan de leoval en de ireneval. In beide hebben we gezwommen, want dat is het leukste aan watervallen :D
Vanop bronwsberg trokken we verder naar Ston Eiland ( een soort resort), de 3 meisjes die ons vergezelden op brownsberg waren terug richting Paramaribo gekeerd. Nu bleven we nog over met ons 4, Anke B, Dorien, Ann en ik, begeleid door Fred, onze reisleider. We kregen het huisje aan het water, met 2 schattige kamertjes. Ons balkon kwam uit in het meer, top dus! We genoten van het warme propere water van het stuwmeer. Aan dit mooi meer is echter voor velen een pijnlijk verhaal verbonden. De Surinaamse overheid bouwde in 1964 een stuwdam met krachtcentrale om elektriciteit op te wekken. Voor het stuwmeer lieten ze een rivier uit z'n oevers treden, hierdoor overstroomde op 2 weken een woongebied van wel 35 dorpen en enkele 1000en bewoners. Ook veel natuurgebied en diersoorten gingen verloren. Ter compensatie werden er nieuwe wijken gebouwd, met soms wel 7 dorpen bijeen. Er werd ook stroomvoorziening aan de bevolking beloofd, deze kwam er pas in 2000, dit en de indeling van de nieuwe 'dorpen' zorgde voor veel ontevredenheid. Alle huizen zijn in een rechte straat gezet, terwijl de oorspronkelijke vorm rond was zodat iedereen een oogje in het zeil kon houden en mee op de kinderen kon letten.
Het meer zit vol eilandjes (de hoger gelegen delen van het natuurgebied), naar een van deze, palulueiland, zijn we op dag 2 gevaren om er te gaan zwemmen.
Na de middag kwamen we aan op Dan ta bai (geluid van de stroomversnelling), onze 2 de slaapplaats, weer een supermooie plek. Zoals de naam doet vermoeden zijn hier veel stroomversnellingen, de ideale plek dus om een keertje te gaan raften. Ik was hier niet zo voor te vinden, we hadden wel een reddingsvest en helm aan, maar toch was het best eng. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik het gedaan heb hoor, maar ik ben toch niet 100% avonturier :p Toch vind ik het een reuzegoed idee van ons om als laatste Boven Suriname te gaan ontdekken!
Na de middag kwamen we aan op Dan ta bai (geluid van de stroomversnelling), onze 2 de slaapplaats, weer een supermooie plek. Zoals de naam doet vermoeden zijn hier veel stroomversnellingen, de ideale plek dus om een keertje te gaan raften. Ik was hier niet zo voor te vinden, we hadden wel een reddingsvest en helm aan, maar toch was het best eng. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik het gedaan heb hoor, maar ik ben toch niet 100% avonturier :p Toch vind ik het een reuzegoed idee van ons om als laatste Boven Suriname te gaan ontdekken!
Na een chille middag en lekker eten, want jeepppsss, Fred kan lekker koken, heb ik de Surinaamse Zouk geleerd. Je denkt dan na een maand Salsa en Zoukles dat je een beetje kan dansen, niets van aan, de Surinaamse versie is helemaal anders. Na een avondje privéles van Fred was ik er helemaal mee weg, ja, als je 3 maanden in Suriname hebt gewoond moet je toch iets kunnen hé!!!
Dag 3 was de trip naar de eindbestemming, eerst met de auto van Dan ta bai naar atjoni. Atjoni is de laatste plek waar je met de auto kan komen, van hieruit wordt alles per boot naar het binnenland vervoert, ook toeristen :p;) Na 3 uurtjes varen kwamen we aan op Apiapaati, een eiland in de Sarmaca rivier, hier brachten we onze 3 laatste nachten door. Het eilandje is van Fred's vader (de gids), hij woont er met z'n 3de vrouw en kinderen. Er overnachten geregeld binnenlandse bewoners op doortocht wanneer het te laat is om voort te varen en een enkele keer toeristen, dit is nl. al erg ver in het binnenland. Op 3 dorpen aan de ene arm van de rivier en 4 op de andere na zijn we aan het einde van de bewoonde wereld.
Na onze eerste nacht in een hutje met palmbladendak trokken we naar Bendakondé, het dorpje waar onze gids zelf is opgegroeid. Toen we er met het bootje aankwamen moesten we door de blote kindjes en vrouwen gekleed in doeken met vaak de borsten bloot, die stonden te baden, wassen en af te wassen. Dit was pas een cultuurshock! We werden wel vriendelijk begroet "Wekino?" "Oe Wekiyoo!". In dit dorpje startte onze tocht naar de ananasberg (433m hoog), onderweg kwamen we een heleboel leuke, nieuwe, interessante dingen tegen. Zo 'dronken' we water van een waterliaan en kwamen we een liaanslang tegen die nog banger was dan wij van haar. Een local als gids heeft alleen maar voordelen!!!
De berg had z'n naam niet gestolen, er stonden een heleboel ananassen, waarvan we ook mochten proeven.
Op de top zaten ook erg veel kolibri's die me te snel af waren om er een foto van te trekken :s.
We hadden een geweer bij, de dorpsbewoners hadden gevraagd vlees mee te brengen. We hebben niets gevangen maar Anke B en ik hebben toch allebei een keertje geschoten om te weten hoe het is. Stiekem nooit gedacht dat ik dit zou durven.
Terug in het dorp aangekomen hoorden we luid gehuil en was er vanalles op til. Er was net een groep mannen aangekomen die een week waren gaan jagen, hiermee wordt de 3 maanden durende rouwperiode afgesloten.Het was gruwelijk om te zien wat ze bijhadden, oa. gevilde aapjes in een net van lianen.
Om te bekomen van onze toch zijn we in de Tapawatravallen gaan zwemmen, ook echt de moeite! Onze 3 avonturiers lieten zich, met zwemvestjes aan, met de stroom naar het eilandje voeren. Tochten door stroomversnellingen zijn toch niet aan mij besteed hoor. Hierna sloten we de dag af zoals dat alleen in Suriname kan: ons wassen in de rivier, gezellig met z'n allen koken, eten en sterrenkijken in het gras. Zalig! Mi lobi you, Sranan!!! (Ik hou van je, Suriname!)
Dag 5 en de zotte morgend, na ons bezoek gisteren aan het dorpje hadden Ann en Anke het niet beter gevonden dan hun lakens om te wikkelen als pangi (doek die de vrouwen dragen). Van het een kwam het ander en uiteindelijk liepen we daar met z'n drietjes in echte pangi, die we te leen kregen van onze gastvrouw met potten op ons hoofd. Fred vond het een leuk idee dat we zo onze dorpswandeling in Bendakondé zouden doen, trok zelf een traditionele outfit aan, ook Dorien kregen we zo ver om mee te doen. Al m'n saramacaanse zinnetjes neergeschreven en ingeoefend vertrokken we naar het dorp. Deze keer werden we echt hartelijk begroet en in tegenstelling tot de vorige dag wilden de mensen nu wel met ons op de foto :D:D
Na een 2de zwempartij in de Tapawatravallen keerden we terug naar ons eilandje, we wasten de pangi, zoals het moet, in de rivier. Na het eten zaten we gezellig rond het kampvuur om alles, maar dan ook echt alles, te weten te komen over de Saramacaanse cultuur. :D
Vol spijt en weemoed keerden we op dag 6 terug naar Paramaribo, ook wetende dat onze tijd in Suriname er bijna opzat. Ooh, ik zou zo in het binnenland willen blijven wonen!
Nu genieten van zon, zee en strand. Het is leuk dat we elkaar nog hebben hier. 't gaat vreemd zijn om terug in België te zijn, maar ik ga ook wel blij zijn om jullie allemaal terug te zien ;)
Tot over een week!
Zonnige groeten! :p
Een vrij bruine Marie-Cathérine
woensdag 23 mei 2012
This is life!!! (deel 1)
Aloha andere kant van de wereld!
Na het avondeten zijn we met het bootje het meer opgegaan, we mochten zelf ook een keertje varen. Ik vond een motorbootje besturen toch niet zo simpel als het eruitzag. Anke en ik hebben nog een heel eind terug gezwommen, het was verder dan verwacht dus kozen we op het einde toch voor de makkelijkste oplossing, hup terug in de boot.
In het volgende bericht doe ik verslag over m'n laatste trip, anders wordt het hier te lang ;)
Zoen!
Marie-Cathérine in het aards paradijs
Met een afscheidsbbq en wat traantjes zijn we in het prachtige Suriname vertrokken. Het voelde toch als het achterlaten van 'thuis', want dat is het in die 3 maanden geworden.
Na een massa controles en een vlucht van 2u45 zijn we maandag in Aruba gearriveerd. Ik kwam, ik zag en ... ik keurde het goed. Je krijgt direct een tropisch vakantiegevoel, onze kamers staan op een mooi stukje wit strand. We hoeven maar een aantal passen te doen en we zitten in die heldere knalblauwe zee. Klinkt dit goed? Het is meer dan goed, gisteren was het meer dan 35 graden!!! We zijn gaan snorkelen op een rustig strandje en 's avonds in een lokaal restaurantje 'de zeerover' de versgevangen vis van de dag gaan eten. This is life!
School, werken, ... het lijken vreemde termen. Nog een weekje om vollebak te genieten! :)
Ik beloofde jullie mijn avonturen van de laatste weken Suriname te vertellen, bij deze dankzij mijn zee van tijd...
Toen onze stage gedaan was konden we niet wachten om op trip te vertrekken. De eerste die op de planning stond was Nickerie Bigi pan-Blanche Marie. We trokken de eerste dag terug naar het swamp (moeras), hier stapte onze supercoole gids zomaar uit de boot om met z'n blote handen een grote kaaiman te vangen. Een beest van deze omvang hadden we nog niet eerder gezien. Hij vroeg of ik het wilde vastnemen, maar het beest spartelde zo hard en z'n bek was niet dichtgebonden, dus bedankte ik. Je moet niet alles durven hé, de anderen konden het wel aan, bende stoere meiden, of toch voor de foto :p
We kwamen echt prachtige dieren tegen, gieren, arends, en een veld vol reigers. Net een schilderij! Op het einde van onze vaartocht kwamen we op een meer uit waarin huisjes op palen gebouwd waren, in een van deze sliepen we. Als onze hangmatten werden op een rijtje op het balkon gehangen zodat we het uitzicht hadden vanuit ons 'bed' :D Nadat we geïnstalleerd waren gingen we modderbaden, het werd een heus moddergevecht! Terug onderweg van de zee naar ons huisje in het meer zagen we Rode Ibissen vliegen, wohoooww! Jammer genoeg waren we niet snel genoeg voor een foto te nemen.
Na het avondeten zijn we met het bootje het meer opgegaan, we mochten zelf ook een keertje varen. Ik vond een motorbootje besturen toch niet zo simpel als het eruitzag. Anke en ik hebben nog een heel eind terug gezwommen, het was verder dan verwacht dus kozen we op het einde toch voor de makkelijkste oplossing, hup terug in de boot.
De volgende dag was er een van onderweg zijn, bootje, auto, boot, de tussenstop voor het middageten hielden we in Oreala. Dit mooie dorpje staat bekend voor z'n inwoners, indianen met blauwe ogen, zonder dat we het wisten zaten we in Guyana. Uiteindelijk kwamen we aan in Apoera, het dorp waar we 2 nachten bleven. Het was echt een gezellige locatie, voor de sfeer zorgden we zelf. Samen met de zoon van de Surinaams-Nederlandse familie die zich bij ons had aangesloten speelden we 's avonds spelletjes. Groot vermaak!
De volgende ochtend moesten we op tijd vertrekken, want we gingen naar Blanche Marie en dit was 2,5uur rijden. Op zich ok, tot de moment dat er ons werd gezegd dat er telkens 2 vanachter op de plank op de bak van de pick-up moesten zitten. Heu? Ging ons achterwerk niet keizeer doen, en als het zou regenen? Soit, we gingen ervoor, eerst Anke B en Dorien. Zij vonden het erg leuk en hebben er erg lang opgezeten. Onderweg kwamen we een brug tegen waar, op het metalen onderstel na, zo goed als niets van over bleef. We moesten erover. Ann en Anke L namen de bakzitshift over, zij hadden minder geluk. We moesten over een 'weggetje' door de bushbush, steile stukken op,... een echt avontuur.
Na deze helse rit door slijk en woud wachtte het hoogtepunt van onze trip. Een halfuurtje wandelen bracht ons aan de Blanche Marie vallen, niet alleen de grootste watervallen van Suriname, volgens mij ook van de mooiste!!! We zijn er-uiteraard- ook in gaan zwemmen! Op de terugrit startten Anke B en ik in de bak, links, rechts, duiken, opgepast tak! Maar oh zo'n mooi uitzicht, the real adventure!
De volgende dag eindigde onze trip met een lange terugrit, onderbroken door een middagpauze aan een soort krijtrotskust ( de naam ontgaat me). De zachte stukken worden door de indianen als zeep gebruikt, uiteraard hebben we het ook getest. Hou het voor mij maar op onze zeep, anders is m'n huid op den duur schuurpapier :p
In het volgende bericht doe ik verslag over m'n laatste trip, anders wordt het hier te lang ;)
Zoen!
Marie-Cathérine in het aards paradijs
zaterdag 19 mei 2012
afscheid van Suriname :'(
Hejhej,
De laatste weken zijn voorbij gevlogen!! Ik heb echt genoten van elke moment die we in dit mooie land mochten doorbrengen. We zitten nu in de inpakroes dus een fijn verslagje van de laatste tripjes volgt nog de komende dagen.
Maandagochtend vliegen we naar Aruba, van een goede afsluiter gesproken ;)
Toch vertrek ik hier, en ik duidelijk niet alleen, met pijn in het hart! We gaan niet alleen het mooie land en de gastvrijheid missen, maar ook alle leuke mensen die we hier hebben leren kennen :'(
Doe moendoe! (tot ziens in het saramacaans)
De laatste weken zijn voorbij gevlogen!! Ik heb echt genoten van elke moment die we in dit mooie land mochten doorbrengen. We zitten nu in de inpakroes dus een fijn verslagje van de laatste tripjes volgt nog de komende dagen.
Maandagochtend vliegen we naar Aruba, van een goede afsluiter gesproken ;)
Toch vertrek ik hier, en ik duidelijk niet alleen, met pijn in het hart! We gaan niet alleen het mooie land en de gastvrijheid missen, maar ook alle leuke mensen die we hier hebben leren kennen :'(
Doe moendoe! (tot ziens in het saramacaans)
zondag 6 mei 2012
Een heleboel uitstapjes! :D
Hallo!
Fawaka? (hoe gaat het?)
Jullie hebben weer een hele poos niet van me gehoord, ondertussen zit mijn stage erop en ben ik helemaal klaar om met volle teugen te genieten van de volgende 2 weken die me hier nog resten.
Morgen vertrek ik voor vier dagen op trip, eerst gaan we naar Nickerie, de 2de stad in Suriname en daarna trekken we naar Blache Marie, dé grootste surinaamse watervallen. Ik heb me een hangmat gekocht en ben er helemaal klaar voor!
Ondanks het schoolwerk hebben we van elk vrij moment genoten :D
Zo zijn we de agro-beurs gaan bezoeken, hier hadden ze veel mooie Surinaamse zelfmaak. Van schoeisel tot hoofddoeken en juweeltjes, het kon ons hartje bekoren! ;)
De dag erna gingen we op avondtrip. Met een bootje trokken we erop uit om dolfijnen te gaan spotten, ze zagen er wat anders uit dan die in de zoo, maar daarom niet minder. Het was echt super om deze kleinere soort vlak voor de boot voorbij te zien zwemmen. Nadat we bij een hindoestaans gezin hadden gegeten gingen we op een kleiner bootje verder om kaaimannen te zoeken. Dit was best wel spannend, we moesten het swamp (moeras) op in het pikkedonker, gelukkig waren we hier bij daglicht al geweest op onze tocht naar matapica. En ja o ja, we hebben zelfs 2 kleine kaaimannen vastgehad!!! Ik moet bekennen dat ik echt geen held ben, ik twijfelde eerst en vond die beesten maar vies aanvoelen. Hierbij ineens het bewijs dat ik het heb gedaan ;)
Zondag gingen we naar colakreek, een natuurlijke zwemvijver met colakleurig water. De rit heen was een avontuur op z'n eigen, onze taxi-chauffeur werd aan de kant gezet voor te snel rijden. Voor de keer dat de politie in Suriname werkt doen ze het ineens goed hoor! :s
Toen we aankwamen regende het, dan weer zon, dan weer regen. We hebben ons een hele tijd kunnen vermaken met de glijbaan die er was. 's Middags regende het nog steeds, toen was de leut er echt wel af en zijn we toch maar huiswaarts gekeerd. Ja, ook hier is het soms slecht weer, maar ssshhhttt! De temperatuur maakt alles goed ;)
Maandagavond 30 april hebben we voor het eerst in ons leven Koninginnendag gevierd, daarvoor moet je in Suriname zitten hé ;)
1 mei gingen we naar de vlindertuin, onze voeten hebben het geweten. Jaja, je kan er met de bus naartoe. Zoek maar eens een bus op een feestdag, laat staan een surinaamse bus op een feestdag. We hadden het na een hele poos zoeken bijna opgegeven toen er een bus langsreed, gelukkig de juiste bus! Aangekomen in lelydorp moesten we nog een heel eind stappen. Wij, pfff, slefslef (dat hebben we van de surinamers geleerd), ernaar toe. Maar, ooh, het was ons doorzettingsvermogen meer dan waard!
We zagen er zoveel mooie vlinders, we kregen een hele rondleiding in de kwekerij, mochten zelf in een kooi met honderden mooie vlinders. Wel, als de hemel bestaat heb ik daar een stukje ontdekt! Er waren ook schildpadden en slangen, het was een hele fijne uitstap!
Gisterenmorgend zijn we gaan souvenirshoppen :D Moest ook gebeuren hé, want het einde komt in zicht. In de namiddag nam Ferdie (huisbaas) ons en Anke L mee over het water. Hier bezochten we een oude koffie- en cacaofabriek, we werden rondgeleid door iemand die er zelf gewerkt heeft. Daarna reden we door naar Nieuw-Amsterdam, hier bezochten we het openluchtmuseum dat een fort was in de oorlog. Hier bezochten we ook een gevangenis die van 1872 tot 1962 gebruikt werd voor slaven en criminelen. Als afsluiter van deze uitstap werden we nog getrakteerd op een saoto (zoute soep) en baka bana (warme banaan in een deegjasje), mmm!!!
Vanmorgend stonden we om 6 uur op, op een zondagmorgend, goed zot zeg ik u! We wilden zo graag een zangvogelwedstrijd zien. Overal zie je vogels in kooitjes, ze hangen aan een spijker buiten aan de huizen, mensen rijden ermee rond op de brom (surinaams voor brommer, integratie hé ;)) en dat terwijl ze niet eens met hun hond gaan wandelen. We hoorden dat er elke zondagmorgend een wedstrijd was, dus wekker gezet en hup ernaar toe. Niets te zien! Dan zijn we maar wat aan het water gaan zitten voor de zonsopgang en trakteerden we onszelf erna op een ei met spek als goed zondags ontbijt :D
Je ziet, het is hier goed, heel goed en na de tripjes waarschijnlijk nog beter. Er zijn wel een paar redenen waarvoor ik naar huis wil komen hoor: een goei warm bad, ik heb me al meer dan 2 maanden met koud water gedouchet en het went niet! Frieten met vol-au-vent, want de frieten trekken hier op niets en vol-au-vent kennen ze niet. Een dagje shoppen zonder nageroepen en nagefloten te worden. En natuurlijk voor alle fijne mensen die ik al die tijd heb moeten missen!
Ik heb nog eens de moeite gedaan wat foto's op picasa te zetten: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
Tot de volgende!
Marie-Cathérine
Fawaka? (hoe gaat het?)
Jullie hebben weer een hele poos niet van me gehoord, ondertussen zit mijn stage erop en ben ik helemaal klaar om met volle teugen te genieten van de volgende 2 weken die me hier nog resten.
Morgen vertrek ik voor vier dagen op trip, eerst gaan we naar Nickerie, de 2de stad in Suriname en daarna trekken we naar Blache Marie, dé grootste surinaamse watervallen. Ik heb me een hangmat gekocht en ben er helemaal klaar voor!
Ondanks het schoolwerk hebben we van elk vrij moment genoten :D
Zo zijn we de agro-beurs gaan bezoeken, hier hadden ze veel mooie Surinaamse zelfmaak. Van schoeisel tot hoofddoeken en juweeltjes, het kon ons hartje bekoren! ;)
De dag erna gingen we op avondtrip. Met een bootje trokken we erop uit om dolfijnen te gaan spotten, ze zagen er wat anders uit dan die in de zoo, maar daarom niet minder. Het was echt super om deze kleinere soort vlak voor de boot voorbij te zien zwemmen. Nadat we bij een hindoestaans gezin hadden gegeten gingen we op een kleiner bootje verder om kaaimannen te zoeken. Dit was best wel spannend, we moesten het swamp (moeras) op in het pikkedonker, gelukkig waren we hier bij daglicht al geweest op onze tocht naar matapica. En ja o ja, we hebben zelfs 2 kleine kaaimannen vastgehad!!! Ik moet bekennen dat ik echt geen held ben, ik twijfelde eerst en vond die beesten maar vies aanvoelen. Hierbij ineens het bewijs dat ik het heb gedaan ;)Zondag gingen we naar colakreek, een natuurlijke zwemvijver met colakleurig water. De rit heen was een avontuur op z'n eigen, onze taxi-chauffeur werd aan de kant gezet voor te snel rijden. Voor de keer dat de politie in Suriname werkt doen ze het ineens goed hoor! :s
Toen we aankwamen regende het, dan weer zon, dan weer regen. We hebben ons een hele tijd kunnen vermaken met de glijbaan die er was. 's Middags regende het nog steeds, toen was de leut er echt wel af en zijn we toch maar huiswaarts gekeerd. Ja, ook hier is het soms slecht weer, maar ssshhhttt! De temperatuur maakt alles goed ;)
Maandagavond 30 april hebben we voor het eerst in ons leven Koninginnendag gevierd, daarvoor moet je in Suriname zitten hé ;)
1 mei gingen we naar de vlindertuin, onze voeten hebben het geweten. Jaja, je kan er met de bus naartoe. Zoek maar eens een bus op een feestdag, laat staan een surinaamse bus op een feestdag. We hadden het na een hele poos zoeken bijna opgegeven toen er een bus langsreed, gelukkig de juiste bus! Aangekomen in lelydorp moesten we nog een heel eind stappen. Wij, pfff, slefslef (dat hebben we van de surinamers geleerd), ernaar toe. Maar, ooh, het was ons doorzettingsvermogen meer dan waard!We zagen er zoveel mooie vlinders, we kregen een hele rondleiding in de kwekerij, mochten zelf in een kooi met honderden mooie vlinders. Wel, als de hemel bestaat heb ik daar een stukje ontdekt! Er waren ook schildpadden en slangen, het was een hele fijne uitstap!
Gisterenmorgend zijn we gaan souvenirshoppen :D Moest ook gebeuren hé, want het einde komt in zicht. In de namiddag nam Ferdie (huisbaas) ons en Anke L mee over het water. Hier bezochten we een oude koffie- en cacaofabriek, we werden rondgeleid door iemand die er zelf gewerkt heeft. Daarna reden we door naar Nieuw-Amsterdam, hier bezochten we het openluchtmuseum dat een fort was in de oorlog. Hier bezochten we ook een gevangenis die van 1872 tot 1962 gebruikt werd voor slaven en criminelen. Als afsluiter van deze uitstap werden we nog getrakteerd op een saoto (zoute soep) en baka bana (warme banaan in een deegjasje), mmm!!!
Vanmorgend stonden we om 6 uur op, op een zondagmorgend, goed zot zeg ik u! We wilden zo graag een zangvogelwedstrijd zien. Overal zie je vogels in kooitjes, ze hangen aan een spijker buiten aan de huizen, mensen rijden ermee rond op de brom (surinaams voor brommer, integratie hé ;)) en dat terwijl ze niet eens met hun hond gaan wandelen. We hoorden dat er elke zondagmorgend een wedstrijd was, dus wekker gezet en hup ernaar toe. Niets te zien! Dan zijn we maar wat aan het water gaan zitten voor de zonsopgang en trakteerden we onszelf erna op een ei met spek als goed zondags ontbijt :D
Je ziet, het is hier goed, heel goed en na de tripjes waarschijnlijk nog beter. Er zijn wel een paar redenen waarvoor ik naar huis wil komen hoor: een goei warm bad, ik heb me al meer dan 2 maanden met koud water gedouchet en het went niet! Frieten met vol-au-vent, want de frieten trekken hier op niets en vol-au-vent kennen ze niet. Een dagje shoppen zonder nageroepen en nagefloten te worden. En natuurlijk voor alle fijne mensen die ik al die tijd heb moeten missen!
Ik heb nog eens de moeite gedaan wat foto's op picasa te zetten: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
Tot de volgende!
Marie-Cathérine
maandag 23 april 2012
Dé farsen
Meutmeut,
Deze keer heb ik geen spectaculaire gebeurtenissen om vol overtuiging te vertellen.
Nope, het was een heel saaie week en op vrijdagavond na, was ik het hele weekend bezig voor school.
Vrijdag gingen we na het werk eten en zwemmen om toch vol goede moed aan het weekend te beginnen.
Ook hier heeft een mens soms wat nodig om zich bezig te houden, wel, wij vonden er niet beter op om een hele lijst met farsen te maken. Ja, de farsen die we zelf al hebben uitgestoken, en dat zijn er heel wat.
Hieronder een gecensureerde versie ;)
Wist je dat...
...het allemaal begon met mijn bed dat uiteen viel terwijl we het aan het verzetten waren om een klamboe aan het plafond te hangen.
...Ann een pen in haar uniform liet zitten waardoor er allemaal vlekken op haar uniformen zaten en op die van Dorien.
...iedereen mee hielp schrobben, zelfs de huisbazin, die haar zus belde voor ontvlektips.
...Dorien kapstokken van het balkon naar Ann smeet en hier pas mee ophield nadat er 2 waren gesneuveld
...ik een houtworm in m'n bed had en het zagemeel al kuisend niet kon bijhouden
...we allemaal hetzelfde t-shirt voor Holy Pagwa kochten en het vlekkenfestijn misten.
...Ann en Marie-Cathérine beter moeten uitkijken wanneer ze de straat oversteken, want Surinamers rijden hard en vloeken nog harder.
... Dorien met haar fiets tegen de koffer van een auto vol nederlanders reed, ze stopten plots om de weg te zoeken.
.. dat ik pardoes met m'n gat in de modder viel toen ik hielp met het bootje de brug over te duwen op weg naar Matapica (zie foto's)
... Dorien van de trap gleed, nadat ze die had natgemaakt door de hond er met water af te jagen.
...Ann en Anke L op stage gillend van een zuurstoffles wegliepen die was omgevallen.
...we 3 uur in een kano zaten, het donker werd en begon te regenen en we de hele tijd kinderliedjes zongen.
... Dorien op haar eerste stagedag op een nieuwe dienst in een paarse kauwgum ging zitten, haar schort en broek hierdoor aaneenplakten en iedereen goed gelachen heeft.
...ik uit een hangmat viel en dat niet eens de eerste nacht was.
...Karin binnenkwam toen Ann peekesstoemp maakte en ze vroeg: 'Maakt jouw moeder zich geen zorgen dat je niet kan koken?'
...Dorien op stage zout in de pap en de thee deed ipv suiker
...een schizofrene patiënte hierdoor dacht dat Dorien haar wilde vergiftigen.
...ik aardappelpuree opnieuw opwarmde in een pot.
... ik was vergeten dat dit meteen aanbrandt.
...we hysterisch gillend de kikker opjaagden die door de keukenraam was binnengevlogen, de onderburen hierdoor kwamen kijken wat er eigenlijk aan de hand was.
...Ann wilt weten hoe kak smaakt.
...Dorien het wasmachine niet aan de praat kreeg omdat de kraan dichtstond.
...we met onze trekrugzakken de wekelijkse boodschappen gaan doen en altijd veel bekijks hebben.
...ik de grootste mond heb, maar het hardste wegloop als er een kakkerlak is.
...Ann lopend op dienst aankwam omdat de stroom was uitgevallen en haar patiënt nog voor de lift stond.
... Dorien dacht dat de voordeur enkel langs binnen openging.
...we na al ons geld bijeen te rapen aan de kassa merkten dat we te weinig bij hadden, gelukkig had Ann haar bankkaart bij.
...Dorien en Ann hysterisch stonden te gillen voor wat later een mot bleek te zijn.
...ik chocolade liet verbranden in de microgolf en Ann na de 2de poging- deze keer au bain marie- merkte dat er een product inzat waardoor de chocolade hier niet smelt (waarschijnlijk voor het weer).
Hopelijk wordt deze lijst de komende maand niet veel langer, alhoewel, soms zijn het echt wel hilarische momenten :D
Een lijst van wie en wat ik allemaal mis ga ik niet maken, want die wordt veel te lang.
Nog een maand en we zitten op Aruba, tsjalala. :D:D
Veel liefs en ik mis jullie!
een witgevlekte Marie-Cathérine
(na een week binnenzitten komt m'n bruin er al af :'( )
Deze keer heb ik geen spectaculaire gebeurtenissen om vol overtuiging te vertellen.
Nope, het was een heel saaie week en op vrijdagavond na, was ik het hele weekend bezig voor school.
Vrijdag gingen we na het werk eten en zwemmen om toch vol goede moed aan het weekend te beginnen.
Ook hier heeft een mens soms wat nodig om zich bezig te houden, wel, wij vonden er niet beter op om een hele lijst met farsen te maken. Ja, de farsen die we zelf al hebben uitgestoken, en dat zijn er heel wat.
Hieronder een gecensureerde versie ;)
Wist je dat...
...het allemaal begon met mijn bed dat uiteen viel terwijl we het aan het verzetten waren om een klamboe aan het plafond te hangen.
...Ann een pen in haar uniform liet zitten waardoor er allemaal vlekken op haar uniformen zaten en op die van Dorien.
...iedereen mee hielp schrobben, zelfs de huisbazin, die haar zus belde voor ontvlektips.
...Dorien kapstokken van het balkon naar Ann smeet en hier pas mee ophield nadat er 2 waren gesneuveld
...ik een houtworm in m'n bed had en het zagemeel al kuisend niet kon bijhouden
...we allemaal hetzelfde t-shirt voor Holy Pagwa kochten en het vlekkenfestijn misten.
...Ann en Marie-Cathérine beter moeten uitkijken wanneer ze de straat oversteken, want Surinamers rijden hard en vloeken nog harder.
... Dorien met haar fiets tegen de koffer van een auto vol nederlanders reed, ze stopten plots om de weg te zoeken.
.. dat ik pardoes met m'n gat in de modder viel toen ik hielp met het bootje de brug over te duwen op weg naar Matapica (zie foto's)
... Dorien van de trap gleed, nadat ze die had natgemaakt door de hond er met water af te jagen.
...Ann en Anke L op stage gillend van een zuurstoffles wegliepen die was omgevallen.
...we 3 uur in een kano zaten, het donker werd en begon te regenen en we de hele tijd kinderliedjes zongen.
... Dorien op haar eerste stagedag op een nieuwe dienst in een paarse kauwgum ging zitten, haar schort en broek hierdoor aaneenplakten en iedereen goed gelachen heeft.
...ik uit een hangmat viel en dat niet eens de eerste nacht was.
...Karin binnenkwam toen Ann peekesstoemp maakte en ze vroeg: 'Maakt jouw moeder zich geen zorgen dat je niet kan koken?'
...Dorien op stage zout in de pap en de thee deed ipv suiker
...een schizofrene patiënte hierdoor dacht dat Dorien haar wilde vergiftigen.
...ik aardappelpuree opnieuw opwarmde in een pot.
... ik was vergeten dat dit meteen aanbrandt.
...we hysterisch gillend de kikker opjaagden die door de keukenraam was binnengevlogen, de onderburen hierdoor kwamen kijken wat er eigenlijk aan de hand was.
...Ann wilt weten hoe kak smaakt.
...Dorien het wasmachine niet aan de praat kreeg omdat de kraan dichtstond.
...we met onze trekrugzakken de wekelijkse boodschappen gaan doen en altijd veel bekijks hebben.
...ik de grootste mond heb, maar het hardste wegloop als er een kakkerlak is.
...Ann lopend op dienst aankwam omdat de stroom was uitgevallen en haar patiënt nog voor de lift stond.
... Dorien dacht dat de voordeur enkel langs binnen openging.
...we na al ons geld bijeen te rapen aan de kassa merkten dat we te weinig bij hadden, gelukkig had Ann haar bankkaart bij.
...Dorien en Ann hysterisch stonden te gillen voor wat later een mot bleek te zijn.
...ik chocolade liet verbranden in de microgolf en Ann na de 2de poging- deze keer au bain marie- merkte dat er een product inzat waardoor de chocolade hier niet smelt (waarschijnlijk voor het weer).
Hopelijk wordt deze lijst de komende maand niet veel langer, alhoewel, soms zijn het echt wel hilarische momenten :D
Een lijst van wie en wat ik allemaal mis ga ik niet maken, want die wordt veel te lang.
Nog een maand en we zitten op Aruba, tsjalala. :D:D
Veel liefs en ik mis jullie!
een witgevlekte Marie-Cathérine
(na een week binnenzitten komt m'n bruin er al af :'( )
donderdag 19 april 2012
Matapica
Dat we flinke zusters zijn dat mag je weten,daarom lopen wij, daarom lopen wij,
dat we flinke zusters zijn dat mag je weten,
daarom lopen wij overaaal!!!
We zijn inderdaad flinke zusters, we behaalden de 3de plaats op de wandelvierdaagse (waaraan we 2 dagen deelnamen). Voor de mensen die toch willen weten hoe 'mooi' of eerder onsterfelijk belachelijk we eruit zagen zet ik hier nog even een foto. Ja, heel Suriname mocht meegenieten want we kwamen op radio en TV, dus dan is het jullie ook gegunt he ;)
Straks vergeet ik het allerbelangrijkste nog te vertellen, neen! :p
Ik vertel het leukste als laatst want anders lezen jullie de rest niet meer ;)
Het voorbije weekend gingen we met 8 naar Matapica, we werden vergezeld door Hanne en Marjolein, 2 studenten verpleegkunde van KDG die naast de Anke's en Veerle wonen. Met een Surinaams muziekje op de achtergrond vertrokken we...hopend dat we zeeschildpadden zouden zien. Eerst gingen we bij Mike, de organisator van het tripje, Javaanse bami eten.
Nadat we een eindje hadden gereden stapten we over op een boot en van die boot weer wat verder op een klein wiebelig bootje. Dit bootje bracht ons door het swamp (moeras/vijvers) vol mooie waterlelies en over kleine riviertjes vol riet naar een mooi groot strand. Onze slaapplaats was een golfplaten afdakje met wat platen langs de zijkant, hier hingen we onze hangmatten op, waarna we genoten van een luie middag in het zonnetje.
Toen we wilden gaan zwemmen kwamen we onder luid gegil tot de vaststelling dat het allemaal modder was in zee. Eens gewend aan het glibberig gevoel werd het hoe vettiger hoe prettiger. Ann, Dorien en ik hingen van kop tot teen vol.
Als avondeten kregen we frietjes met curryworsten en dit zonder elektriciteit in de wijde omgeving, laat staan een friteuse. Jaja, de organisator deed z'n uiterste best om de Belgische luxekippetjes te soigneren. :D:D
Na het bewonderen van een magische heldere sterrenhemel gingen we vol spanning de nacht tegemoet en de schildpadden. Na een heel eind lopen moesten onze pillampen uit, best wel eng want een eindje terug lag er al een slang op het strand. Maar het loonde de moeite, meer dan de moeite want we zagen zeker 15 schildpadden. Het hele proces konden we aanschouwen, het aan land gaan, de put graven- die veel dieper was dan ik had verwacht-, het leggen van de eitjes, het dichten van de put en dan hop, weer naar de zee.Je kan je het echt niet voorstellen, een schildpad bijna zo groot als mij-ik heb ernaast gelegen- wacht rustig een goede golf af en doet dan het hele legproces op d'r dooie gemak, maar eens klaar zijn ze supersnel terug naar de grote donkere oceaan, die er eng uitziet maar ook o zo vertrouwd. Echt magisch!!!
Ondanks het feit dat we pas om 2uur in onze hangmat kropen, waren we al om 7uur wakker. Wacht, die vorige zin klinkt iets te vlot, in een hangmat slapen lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet, je moet er schuin inliggen en niet teveel wroeten. Want ja, ik was me aan het induffelen en boenk, daar lag ik, onder de hangmat, hilariteit alom ;) Zondag werd een luie dag met dingen die alleen in Suriname kunnen, een modderbad ipv een douche, een cocktail om 10u 's morgends, mmm, ik blijf hier wonen!
Deze week wordt er voor school gewerkt, dat moet jammer genoeg ook gebeuren, en het hoogtepunt van de dag was dat we drie kwartier zonder water en stroom zaten, wioowww.
Toch ga ik ervan uit dat jullie allemaal superjaloers zijn op mijn Surinamereis, en terecht! Want ik zou het voor geen geld ter wereld willen missen :D
Veel liefs!
En ja, stiekem mis ik jullie wel een beetje hoor ;)
zaterdag 14 april 2012
I love Suriname!
Ieps,
Ook hier is het al laat, maar met een volgend tripje in het vooruitzicht moet ik toch eerst wat vertellen over mijn onvergetelijk paasweekend!
Vrijdagochtend vertrokken we met een hele groep naar de Raleighvallen en Voltzberg, onze dag bestond enkel uit onderweg zijn. Het eerste deel was met een Surinaams busje vol kakelende grieten over een oneindig lange zandweg waarover de chauffeur de hele tijd moest slalommen voor de diepe plassen. Gelukkig heb ik geen last van wagenziekte! Bij een indiaans dorpje aangekomen moesten we met bagage en eten voor 4 dagen in een bootje, onderweg begon het te regenen. Niet een klein beetje hé, neen, we waren meteen doorweekt, toen werd het ook nog donker. Aan de andere kant van de wereld zitten, op een plek waar van telefoonbereik nog geen sprake is, in een bootje op een superbrede rivier vol piranha's in het midden van het regenwoud in de regen en het donker, hiphoi! We waren blij toen we er waren!!!
Mijn eerste nacht in een hangmat sloeg wat tegen, een bed ligt toch wel beter, maar slapen in openlucht heeft wel z'n charmes.
De volgende dag stond ons het hoogtepunt te wachten, letterlijk en figuurlijk. Onder begeleiding van een inheemse gids trokken we het regenwoud in, ZALIG! We kwamen verschillende planten-en diersoorten tegen waarvan ik nooit gedacht had ze ooit in het echt te zien: schildpadden, apen, lianen,... Iets minder geweldig was het beklimmen van de Voltzberg, een rotsberg van wel 240m hoog, hiervoor moesten we stijl omhoog. Wel, leve de botinnen!!! Het uitzicht was gelukkig dubbel en dik de moeite waard: regenwoud zo ver het oog kon reiken.
Om te bekomen van onze tocht gingen we nog een uurtje zwemmen in de kleine watervallen, mmm.
Op dag 3 moesten we een stukje met de boot en een klein eindje te voet om aan te komen aan de moedervallen, 's middags was het een vrije moment. We zwommen in de rivier, keken hoe de piranha's gevangen werden. Deze zijn niet dood als ze dood lijken, dus nadat hun kaak gebroken was durfde ik eindelijk te voelen hoe scherp de tanden waren en je wilt er niet door gebeten worden hoor!
Samen met Ann en 2 nederlandse stagiaires maakten we echte soep van de boscreolen (bosnegers), van aardappelen en bananen, tot kokosmelk, kruiden, gerookte vis en knackworsten, je kan het zo gek niet bedenken of het zat erin, maar het was onwaarschijnlijk lekker. Sowieso ook omdat we ze zelf gemaakt hadden ;)
Later op de avond heb ik een vogelspin vastgehad, dit leek supereng, maar ik ben echt blij dat ik het toch gedaan heb! :D:D Na een optreden van de plaatselijke boysband (die bestond uit inheemse bevolking met bijhorende muziek) ging ik nog met een groepje nachtdieren spotten. Het was een lange, vermoeiende dag die mijn hart vulde met liefde. Want ik werd smoorverliefd, op de Surinaamse natuur, de dieren, de muziek en de mentaliteit. Plots lijk je het materialisme en de stress van de Westerse wereld niet meer te begrijpen...
De maandagmorgend hadden we het geluk dat de kisskissie-aapjes (doodskopaapjes) ons even graag zagen komen als wij hen, ze aten gewoon uit onze handen. Zooo schattig! De terugweg was ook lang, maar deze keer kregen we een stralend zonnetje, waardoor we -ondanks de zonnecreme- mooi rood terugkwamen.
De foto's van ons tripje vind je op: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
Ondanks dit vermoeiende weekend werd het geen week om uit te rusten, neen neen. Woensdag en donderdag wandelden we voor het ziekenhuis mee in de avondvierdaagse. Woensdag 11km en donderdag 14km, lange uitputtende avonden en 's morgends stonden we -zoals altijd- weer klaar op dienst. De wandelvierdaagse was meer te vergelijken met een carnavalsoptocht, de meeste groepen waren mooi gekleed, dansten en maakten muziek. Ook wij hebben de hele weg gezongen en droegen allemaal dezelfde outfit. Die van de eerste dag was nogal saai, een polo, een vestje en een pet, maar de 2de dag waren we uitgedost in een leuk kleurtje en droegen we een hoofddoek. Dit zag er bij ons- de 7 blanke stagiaires- nogal gek uit. ;)
Ik kruip nu in m'n bedje, want morgen staat de volgende trip weer voor de deur, op naar de reuzezeeschildpadden!!!
Dikke knuff!
xxx
Ook hier is het al laat, maar met een volgend tripje in het vooruitzicht moet ik toch eerst wat vertellen over mijn onvergetelijk paasweekend!
Vrijdagochtend vertrokken we met een hele groep naar de Raleighvallen en Voltzberg, onze dag bestond enkel uit onderweg zijn. Het eerste deel was met een Surinaams busje vol kakelende grieten over een oneindig lange zandweg waarover de chauffeur de hele tijd moest slalommen voor de diepe plassen. Gelukkig heb ik geen last van wagenziekte! Bij een indiaans dorpje aangekomen moesten we met bagage en eten voor 4 dagen in een bootje, onderweg begon het te regenen. Niet een klein beetje hé, neen, we waren meteen doorweekt, toen werd het ook nog donker. Aan de andere kant van de wereld zitten, op een plek waar van telefoonbereik nog geen sprake is, in een bootje op een superbrede rivier vol piranha's in het midden van het regenwoud in de regen en het donker, hiphoi! We waren blij toen we er waren!!!
Mijn eerste nacht in een hangmat sloeg wat tegen, een bed ligt toch wel beter, maar slapen in openlucht heeft wel z'n charmes.
De volgende dag stond ons het hoogtepunt te wachten, letterlijk en figuurlijk. Onder begeleiding van een inheemse gids trokken we het regenwoud in, ZALIG! We kwamen verschillende planten-en diersoorten tegen waarvan ik nooit gedacht had ze ooit in het echt te zien: schildpadden, apen, lianen,... Iets minder geweldig was het beklimmen van de Voltzberg, een rotsberg van wel 240m hoog, hiervoor moesten we stijl omhoog. Wel, leve de botinnen!!! Het uitzicht was gelukkig dubbel en dik de moeite waard: regenwoud zo ver het oog kon reiken.Om te bekomen van onze tocht gingen we nog een uurtje zwemmen in de kleine watervallen, mmm.
Op dag 3 moesten we een stukje met de boot en een klein eindje te voet om aan te komen aan de moedervallen, 's middags was het een vrije moment. We zwommen in de rivier, keken hoe de piranha's gevangen werden. Deze zijn niet dood als ze dood lijken, dus nadat hun kaak gebroken was durfde ik eindelijk te voelen hoe scherp de tanden waren en je wilt er niet door gebeten worden hoor!
Later op de avond heb ik een vogelspin vastgehad, dit leek supereng, maar ik ben echt blij dat ik het toch gedaan heb! :D:D Na een optreden van de plaatselijke boysband (die bestond uit inheemse bevolking met bijhorende muziek) ging ik nog met een groepje nachtdieren spotten. Het was een lange, vermoeiende dag die mijn hart vulde met liefde. Want ik werd smoorverliefd, op de Surinaamse natuur, de dieren, de muziek en de mentaliteit. Plots lijk je het materialisme en de stress van de Westerse wereld niet meer te begrijpen...
De maandagmorgend hadden we het geluk dat de kisskissie-aapjes (doodskopaapjes) ons even graag zagen komen als wij hen, ze aten gewoon uit onze handen. Zooo schattig! De terugweg was ook lang, maar deze keer kregen we een stralend zonnetje, waardoor we -ondanks de zonnecreme- mooi rood terugkwamen.De foto's van ons tripje vind je op: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
Ondanks dit vermoeiende weekend werd het geen week om uit te rusten, neen neen. Woensdag en donderdag wandelden we voor het ziekenhuis mee in de avondvierdaagse. Woensdag 11km en donderdag 14km, lange uitputtende avonden en 's morgends stonden we -zoals altijd- weer klaar op dienst. De wandelvierdaagse was meer te vergelijken met een carnavalsoptocht, de meeste groepen waren mooi gekleed, dansten en maakten muziek. Ook wij hebben de hele weg gezongen en droegen allemaal dezelfde outfit. Die van de eerste dag was nogal saai, een polo, een vestje en een pet, maar de 2de dag waren we uitgedost in een leuk kleurtje en droegen we een hoofddoek. Dit zag er bij ons- de 7 blanke stagiaires- nogal gek uit. ;)
Ik kruip nu in m'n bedje, want morgen staat de volgende trip weer voor de deur, op naar de reuzezeeschildpadden!!!
Dikke knuff!
xxx
woensdag 4 april 2012
Lui lekker leven, here I am!
Hey bakra's (blanken)
Nog snel eventjes een berichtje want met het paasweekend trekken we erop uit en anders is het weer te lang geleden.
We vertrekken vrijdagochtend richting Voltzberg en Raleighvallen en maandag komen we terug, maar al die tijd ben ik van de aardbodem verdwenen om op ontdekking te gaan naar de mooie Surinaamse natuur.
Nu eventjes vertellen over dingen die ik al wel heb beleefd ;)
Sinds het laatste blogbericht zijn dat er toch heel wat...
Zaterdagochtend waagden we het erop om voor de eerste keer de bus te nemen, het werd een heuse zoektocht welke bus ons naar White Beach kon brengen. In tegenstelling tot de Belgische busregeling is hier geen vertrekuur of overzicht van bestemmingen te vinden, gelukkig spreken ze hier Nederlands en hebben wij een mond om het te vragen.
Gek of niet, de bus vertrekt hier pas als ze vol is, waren wij toch wel de gelukkigen die de laatste zitjes innamen zeker!!!
Na anderhalf uur kwamen we aan op White Beach, een stukje hemels aangelegd recreatiestrand in de middle of nowhere. Echt een klein paradijs! Waar je kan zwemmen is eigenlijk een stukje afgebakende rivier, niet omdat er veel boten komen, wel omdat er piranha's zitten en je daar liever niet tussen zwemt. We genoten van een dagje bakken en braden, ondanks de herhaaldelijke smeerbeurten waren we toch alle 3 verbrand :s
's Avonds gingen we met z'n zessen iets drinken in 't Vat en voor het eerst, nu nog met 5 omdat Anke L de dag erna de vroege had, het Surinaamse nachtleven verkennen. We trokken naar de Zsa Zsa Zu, een discotheek, waar we tot in de vroege uurtjes op onze eigen stijve manier dansten :p
Zondag werd een rustig dagje, bekomen van ons nachtelijk avontuur, naar het shopping center en een cinemake doen. This means war was de ideale meisjesachtige afsluiter van een zalig weekend.
Maandag ben ik aan mijn tweede stageperiode begonnen, ik sta nu op maxi-care. In Europese termen betekent dat een hele hoop monitors en specifieke aparatuur, hier zijn het gewoon mensen die extra in de gaten gehouden moeten worden. Het is er verschrikkelijk rustig, gelukkig heb ik Ann en Anke L als pratend gezelschap, anders was ik al lang terug naar de afdeling dermatologie gevlucht. De leuke dingen die ik al heb mogen meemaken zijn een ambulancerit met sirenes, een vluchtig bezoek aan de spoed en intensieve zorgen van het algemeen ziekenhuis, wat er vrij oké uitzag en de plaatsing van een shunt (fistel voor dialyse).
Wel bakra's, veel liefs en slaapwel!
Jullie roodgebruinde of gebruinrode Surinaamse luiaard :)
P.S. Nog eventjes wat reclame voor het webalbum: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
Nog snel eventjes een berichtje want met het paasweekend trekken we erop uit en anders is het weer te lang geleden.
We vertrekken vrijdagochtend richting Voltzberg en Raleighvallen en maandag komen we terug, maar al die tijd ben ik van de aardbodem verdwenen om op ontdekking te gaan naar de mooie Surinaamse natuur.
Nu eventjes vertellen over dingen die ik al wel heb beleefd ;)
Sinds het laatste blogbericht zijn dat er toch heel wat...
Zaterdagochtend waagden we het erop om voor de eerste keer de bus te nemen, het werd een heuse zoektocht welke bus ons naar White Beach kon brengen. In tegenstelling tot de Belgische busregeling is hier geen vertrekuur of overzicht van bestemmingen te vinden, gelukkig spreken ze hier Nederlands en hebben wij een mond om het te vragen.
Gek of niet, de bus vertrekt hier pas als ze vol is, waren wij toch wel de gelukkigen die de laatste zitjes innamen zeker!!!
Na anderhalf uur kwamen we aan op White Beach, een stukje hemels aangelegd recreatiestrand in de middle of nowhere. Echt een klein paradijs! Waar je kan zwemmen is eigenlijk een stukje afgebakende rivier, niet omdat er veel boten komen, wel omdat er piranha's zitten en je daar liever niet tussen zwemt. We genoten van een dagje bakken en braden, ondanks de herhaaldelijke smeerbeurten waren we toch alle 3 verbrand :s's Avonds gingen we met z'n zessen iets drinken in 't Vat en voor het eerst, nu nog met 5 omdat Anke L de dag erna de vroege had, het Surinaamse nachtleven verkennen. We trokken naar de Zsa Zsa Zu, een discotheek, waar we tot in de vroege uurtjes op onze eigen stijve manier dansten :p
Zondag werd een rustig dagje, bekomen van ons nachtelijk avontuur, naar het shopping center en een cinemake doen. This means war was de ideale meisjesachtige afsluiter van een zalig weekend.
Maandag ben ik aan mijn tweede stageperiode begonnen, ik sta nu op maxi-care. In Europese termen betekent dat een hele hoop monitors en specifieke aparatuur, hier zijn het gewoon mensen die extra in de gaten gehouden moeten worden. Het is er verschrikkelijk rustig, gelukkig heb ik Ann en Anke L als pratend gezelschap, anders was ik al lang terug naar de afdeling dermatologie gevlucht. De leuke dingen die ik al heb mogen meemaken zijn een ambulancerit met sirenes, een vluchtig bezoek aan de spoed en intensieve zorgen van het algemeen ziekenhuis, wat er vrij oké uitzag en de plaatsing van een shunt (fistel voor dialyse).
Wel bakra's, veel liefs en slaapwel!
Jullie roodgebruinde of gebruinrode Surinaamse luiaard :)
P.S. Nog eventjes wat reclame voor het webalbum: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072
zaterdag 31 maart 2012
Piep,
Het is al laat (hier 20 na 1) of misschien eerder vroeg, want voor jullie is het al 6 uur 's morgens :D
Maar toch is het de moeite om nog eventjes m'n blog aan te vullen ;)
Vandaag had ik mijn laatste stagedag op de afdeling Dermatologie en tegen mijn verwachtingen in kreeg ik goede punten, zelfs 2x het maximum. Ik heb dus niet te klagen, misschien lag het er ook aan dat ik eerst m'n bedankcake-die erg in de smaak viel- heb afgegeven en dan pas m'n puntenblad :p
Gisteren hadden we onze laatste dansles, ik denk wel dat ik nog een reeks lessen ga volgen. We hebben vandaag immers gemerkt dat we dat best kunnen gebruiken. Na een etentje op Blauwgrond (een andere wijk) gingen we iets drinken en naar een Salsa-avond. Daar aangekomen merkten we dat we niet alleen het Surinaams ritmegevoel misten, maar dat onze kersverse basispasjes echt nog niets voorstelden. Ik waagde me wel op de dansvloer maar hoop toch dat dit een volgende keer een succesrijkere ervaring mag zijn.
Veel hangt wel af van je danspartner, want wanneer die stevig lijdt is hij de enige die merkt dat zijn partner er niets van bakt. Dus Belgisch manvolk, bij deze een warme oproep om allemaal op dansles te gaan !!! ;)
Ik mis jullie enorm maar heb wel erg genoten van een week vol avondlijke uitjes (shoppen, terrasjes doen, danslessen,...)
Veel liefs
de dansende voetjes ;)
Het is al laat (hier 20 na 1) of misschien eerder vroeg, want voor jullie is het al 6 uur 's morgens :D
Maar toch is het de moeite om nog eventjes m'n blog aan te vullen ;)
Vandaag had ik mijn laatste stagedag op de afdeling Dermatologie en tegen mijn verwachtingen in kreeg ik goede punten, zelfs 2x het maximum. Ik heb dus niet te klagen, misschien lag het er ook aan dat ik eerst m'n bedankcake-die erg in de smaak viel- heb afgegeven en dan pas m'n puntenblad :p
Gisteren hadden we onze laatste dansles, ik denk wel dat ik nog een reeks lessen ga volgen. We hebben vandaag immers gemerkt dat we dat best kunnen gebruiken. Na een etentje op Blauwgrond (een andere wijk) gingen we iets drinken en naar een Salsa-avond. Daar aangekomen merkten we dat we niet alleen het Surinaams ritmegevoel misten, maar dat onze kersverse basispasjes echt nog niets voorstelden. Ik waagde me wel op de dansvloer maar hoop toch dat dit een volgende keer een succesrijkere ervaring mag zijn.Veel hangt wel af van je danspartner, want wanneer die stevig lijdt is hij de enige die merkt dat zijn partner er niets van bakt. Dus Belgisch manvolk, bij deze een warme oproep om allemaal op dansles te gaan !!! ;)
Ik mis jullie enorm maar heb wel erg genoten van een week vol avondlijke uitjes (shoppen, terrasjes doen, danslessen,...)
Veel liefs
de dansende voetjes ;)
maandag 26 maart 2012
Surinaamse folklore
Hoihoi,
Mijn laatste werkweekend zit er eindelijk op.
Het gros van de tijd breng ik op mijn stageplaats door dus misschien is het wel tijd dat ik hier wat meer over vertel. Ik zal beginnen met een karakterschets van de Surinaamse verpleegkundige. Uiteraard heb je altijd de uitzondering die de regel bevestigd. De doorsnee verpleegkundige/ verzorgende heeft hier niet met liefde voor haar job gekozen. Samen met leerkracht is het een van de beroepen die je doet als je niet écht voor een studie wil gaan. Daarbij komt nog dat het ziekenhuis waar ik stage loop van de overheid is. 'Iedereen' wordt hier aangenomen, doordat er voordelen zijn zoals gewaarborgd pensioen, veel feestdagen en op vrijdag maar tot half 3 werken is er hier aan personeel geen tekort. Voor eten, telefoneren en kletsen wordt er graag tijd gemaakt. Er zijn 2 grote voordelen: de ziekenhuizen liggen niet overvol want een patiënt (tenzij daklozen) wil hier liever ziek naar huis dan 1 dag te lang te moeten blijven én als verpleegkundige ben je niet doodmoe op het einde van de dag. Als student kan dit wel voorkomen ;)
Deze week stond ik in de medicijnenkamer, hier merk je ook heel hard dat hier veel minder middelen zijn. Als een patiënt medicatie niet laat kopen doordat hij bijvoorbeeld geen geld heeft of er simpelweg geen bezoek voor hem komt dan krijgt die de medicatie niet. Er is een erg beperkte voorraad van basismedicatie wanneer de patiënt medicatie mist die heel stipt moet gegeven worden zoals antidiabetica of AIDS-remmers dan is dit gewoon jammer, met alle gevolgen van dien. Hier heb ik het wel moeilijk mee want door dit systeem zijn er ook patiënten van goede wil die uit de boot vallen. Vreemd genoeg went bijna alles na een tijdje.
Zelfs van de hond die een van de voorbije dagen op de vrouwenslaapzaal binnenliep keek ik niet echt op.
Echter wel een beetje van het opmerkelijke spookverhaal dat me gisteren op dienst verteld werd. Er werd een van de patiënten naar een isoleerkamer verplaatst omdat zijn zaalgenoten hem 's nachts wakker hielden. Sinds de patiënt daar lag ging hij erg achteruit, wou hij niet meer uit de kamer en begon hij te huilen toen ze zeiden dat ze hem gingen verhuizen. Hij gaf zelf aan dat hij zou sterven, terwijl hij daarvoor helemaal nog niet zo slecht was. Wel de verpleegkundigen geloven dat dit is doordat er een aantal jaren geleden en erg imponerende vrouw op de kamer heeft gelegen die daar overleden is. Ze denken dat haar geest er nog hangt, want sindsdien is elke patiënt die in die kamer heeft gelegen er overleden. Ze hebben al een aantal keren een priester laten komen om de hele afdeling te wijden en in het bijzonder die kamer, maar dit helpt niet. Dit zou zijn doordat ze het bed, toen door de drukte, geen 3 dagen hebben laten leegstaan en haar geest niet de tijd heeft gekregen om rust te vinden. Het is heel opvallend dat geloof en bijgeloof hier naadloos in elkaar overgaan.
Nu ik toch bezig ben met jullie in te wijden in de Surinaamse folklore: dit is een echt Surinaams liedje dat op dienst regelmatig voor me wordt gezongen, wel grappig! http://www.youtube.com/watch?v=aBJF9GHgIbM
Ik geef ook nog eventjes de link van de voorbije weken die vereeuwigd werden ;)
week 2: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week253Tem113
week 3: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week3123Tem183
Die van de voorbije week zet ik er vandaag of morgen ook op ;)
Dikke kus!
Marie-Cathérine
Mijn laatste werkweekend zit er eindelijk op.
Het gros van de tijd breng ik op mijn stageplaats door dus misschien is het wel tijd dat ik hier wat meer over vertel. Ik zal beginnen met een karakterschets van de Surinaamse verpleegkundige. Uiteraard heb je altijd de uitzondering die de regel bevestigd. De doorsnee verpleegkundige/ verzorgende heeft hier niet met liefde voor haar job gekozen. Samen met leerkracht is het een van de beroepen die je doet als je niet écht voor een studie wil gaan. Daarbij komt nog dat het ziekenhuis waar ik stage loop van de overheid is. 'Iedereen' wordt hier aangenomen, doordat er voordelen zijn zoals gewaarborgd pensioen, veel feestdagen en op vrijdag maar tot half 3 werken is er hier aan personeel geen tekort. Voor eten, telefoneren en kletsen wordt er graag tijd gemaakt. Er zijn 2 grote voordelen: de ziekenhuizen liggen niet overvol want een patiënt (tenzij daklozen) wil hier liever ziek naar huis dan 1 dag te lang te moeten blijven én als verpleegkundige ben je niet doodmoe op het einde van de dag. Als student kan dit wel voorkomen ;)
Deze week stond ik in de medicijnenkamer, hier merk je ook heel hard dat hier veel minder middelen zijn. Als een patiënt medicatie niet laat kopen doordat hij bijvoorbeeld geen geld heeft of er simpelweg geen bezoek voor hem komt dan krijgt die de medicatie niet. Er is een erg beperkte voorraad van basismedicatie wanneer de patiënt medicatie mist die heel stipt moet gegeven worden zoals antidiabetica of AIDS-remmers dan is dit gewoon jammer, met alle gevolgen van dien. Hier heb ik het wel moeilijk mee want door dit systeem zijn er ook patiënten van goede wil die uit de boot vallen. Vreemd genoeg went bijna alles na een tijdje.
Zelfs van de hond die een van de voorbije dagen op de vrouwenslaapzaal binnenliep keek ik niet echt op.
Echter wel een beetje van het opmerkelijke spookverhaal dat me gisteren op dienst verteld werd. Er werd een van de patiënten naar een isoleerkamer verplaatst omdat zijn zaalgenoten hem 's nachts wakker hielden. Sinds de patiënt daar lag ging hij erg achteruit, wou hij niet meer uit de kamer en begon hij te huilen toen ze zeiden dat ze hem gingen verhuizen. Hij gaf zelf aan dat hij zou sterven, terwijl hij daarvoor helemaal nog niet zo slecht was. Wel de verpleegkundigen geloven dat dit is doordat er een aantal jaren geleden en erg imponerende vrouw op de kamer heeft gelegen die daar overleden is. Ze denken dat haar geest er nog hangt, want sindsdien is elke patiënt die in die kamer heeft gelegen er overleden. Ze hebben al een aantal keren een priester laten komen om de hele afdeling te wijden en in het bijzonder die kamer, maar dit helpt niet. Dit zou zijn doordat ze het bed, toen door de drukte, geen 3 dagen hebben laten leegstaan en haar geest niet de tijd heeft gekregen om rust te vinden. Het is heel opvallend dat geloof en bijgeloof hier naadloos in elkaar overgaan.
Nu ik toch bezig ben met jullie in te wijden in de Surinaamse folklore: dit is een echt Surinaams liedje dat op dienst regelmatig voor me wordt gezongen, wel grappig! http://www.youtube.com/watch?v=aBJF9GHgIbM
Ik geef ook nog eventjes de link van de voorbije weken die vereeuwigd werden ;)
week 2: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week253Tem113
week 3: https://picasaweb.google.com/105672154452967551072/Week3123Tem183
Die van de voorbije week zet ik er vandaag of morgen ook op ;)
Dikke kus!
Marie-Cathérine
zondag 18 maart 2012
Festiviteiten :D
Hoihoi,
Ik heb gehoord dat de lente in België zijn intrede heeft gedaan, dat is leuk nieuws. Dan is het hopelijk zalig zomerweer tegen dat wij ooit terug moeten keren. De Surinaamse hitte ben ik ondertussen goed gewoon :D
Ik zal eventjes het verhaal verderzetten vanwaar ik de vorige keer gebleven ben ;)
Vrijdagavond werden we bij Karin thuis gevraagd om haar verjaardag te vieren. We bakten voor haar een appelcake, die gelukkig- in tegenstelling tot de chocomousse die we een keertje maakten- wel in de smaak viel. We genoten van de Surinaamse gastvrijheid, aan lekker eten, drinken en aangenaam gezelschap geen gebrek. Zaterdag hadden Ann en ik stage, dus moesten we dik tegen onze zin op tijd door.
Maandag hadden Ann en ik een dagje om te bekomen van ons werkweekend. Na allerlei praktische zaken, zoals een ziekenhuisbezoek voor ons eindwerk ( ja eventjes melden dat hier ook gewerkt wordt!) trokken we samen naar de zoo. Dit is eerder een kinderboerderij met tropische beesten, allemaal heel mooi om zien en daar stonden we dan, klaar om foto's te nemen, maar met een lege batterij van het fototoestel.
Op stage liep het vrij vlot deze week, ik was de vorige week van poetsende studente gepromoveerd naar verantwoordelijke van de vrouwenkant en deze week stond ik dan in de ulcus kamer. Hier mocht ik de hele week de wondzorg doen, volgens de Surinaamse werkwijze uiteraard :s. Jammer genoeg ben je hier niet lang mee zoet, dus bracht ik nog een deel van de tijd door als eierenpellend keukenhulpje en harenwassende zot. Haren wassen zit hier niet in het takenpakket dus mijn initiatief werd met een vreemde grijns aanschouwd. De feedback is tot nu toe positief en dat is voor mij het belangrijkste :)
Woensdagavond zijn we aan de waterkant gaan eten, omdat we niet veel zin hadden om te koken en het zalig weer was. Ik moet zeggen, niet al het Surinaams eten is aan mij besteed; Vooral het kip kluiven, wat ze hier constant doen, vind ik maar niets. Toch beginnen we ook zelf onze kookkunsten te ontwikkelen. Met Karin haar hulp hebben we Markoesastroop (passievruchtengrenadine)gemaakt. Superlekker!!!!
Zaterdag zijn Dorien en ik naar de Maretraite Mall geweest, echt een superklein shoppingcenter. Dit was de ideale uitstap voor het verschrikkelijke regenweer dat we voor onze vrije dag cadeau kregen. Een plensbui van bij ons is er niets tegen!
Vandaag loodste ik Anke B. en Dorien mee naar de zoo, ja, voor mij het tweede bezoek. Dit keer met een fototoestel dat werkte, zodat we nu wel alle apen en struisvogels, de krokodil, de reuzemiereneter, de bengaalse tijgers en alle andere toffe beesten konden vereeuwigen ;)
Bij een leuk weekend hoort een leuke afsluiter! We zijn daarnet naar een festivalachtig iets geweest, er werd vandaag vlakbij het voetbalstadion een gigantische kookwedstrijd met tombola gehouden. Deze festiviteiten werden afgesloten met optredens, het was wel sfeer maar de plaatselijke dansstijl (lees:met onze kont schudden op de muziek) zullen we toch nog veel moeten oefenen :p
Veel liefs vanuit het tropische Suriname!
Ik heb gehoord dat de lente in België zijn intrede heeft gedaan, dat is leuk nieuws. Dan is het hopelijk zalig zomerweer tegen dat wij ooit terug moeten keren. De Surinaamse hitte ben ik ondertussen goed gewoon :D
Ik zal eventjes het verhaal verderzetten vanwaar ik de vorige keer gebleven ben ;)
Vrijdagavond werden we bij Karin thuis gevraagd om haar verjaardag te vieren. We bakten voor haar een appelcake, die gelukkig- in tegenstelling tot de chocomousse die we een keertje maakten- wel in de smaak viel. We genoten van de Surinaamse gastvrijheid, aan lekker eten, drinken en aangenaam gezelschap geen gebrek. Zaterdag hadden Ann en ik stage, dus moesten we dik tegen onze zin op tijd door.
 |
| een kwata-aap :D |
Op stage liep het vrij vlot deze week, ik was de vorige week van poetsende studente gepromoveerd naar verantwoordelijke van de vrouwenkant en deze week stond ik dan in de ulcus kamer. Hier mocht ik de hele week de wondzorg doen, volgens de Surinaamse werkwijze uiteraard :s. Jammer genoeg ben je hier niet lang mee zoet, dus bracht ik nog een deel van de tijd door als eierenpellend keukenhulpje en harenwassende zot. Haren wassen zit hier niet in het takenpakket dus mijn initiatief werd met een vreemde grijns aanschouwd. De feedback is tot nu toe positief en dat is voor mij het belangrijkste :)
Woensdagavond zijn we aan de waterkant gaan eten, omdat we niet veel zin hadden om te koken en het zalig weer was. Ik moet zeggen, niet al het Surinaams eten is aan mij besteed; Vooral het kip kluiven, wat ze hier constant doen, vind ik maar niets. Toch beginnen we ook zelf onze kookkunsten te ontwikkelen. Met Karin haar hulp hebben we Markoesastroop (passievruchtengrenadine)gemaakt. Superlekker!!!!
Zaterdag zijn Dorien en ik naar de Maretraite Mall geweest, echt een superklein shoppingcenter. Dit was de ideale uitstap voor het verschrikkelijke regenweer dat we voor onze vrije dag cadeau kregen. Een plensbui van bij ons is er niets tegen!
 |
| deze zat liever op de kooi dan erin :) |
Bij een leuk weekend hoort een leuke afsluiter! We zijn daarnet naar een festivalachtig iets geweest, er werd vandaag vlakbij het voetbalstadion een gigantische kookwedstrijd met tombola gehouden. Deze festiviteiten werden afgesloten met optredens, het was wel sfeer maar de plaatselijke dansstijl (lees:met onze kont schudden op de muziek) zullen we toch nog veel moeten oefenen :p
Veel liefs vanuit het tropische Suriname!
zaterdag 10 maart 2012
De Surinaamse ontdekkingstocht
Piep,
Onze weekendplannen werden wat aangepast, maar ons eerste weekend Suriname was zalig. Zaterdagmorgend gingen Ann en ik, onder de vorm van een kwartiertje looptraining, ons eerste uitstapje tegemoet. Al sportend ontdekten we de palmentuin, echt een stukje zalige natuur in het midden van het stad en vlak achter onze hoek. :D
De namiddag brachten we lekker luierend aan en in het zwembad door, vooral het laatste deed echt goed daar het bijna 40°C was. Iets om jaloers op te zijn? ;) ’S avonds waagden we ons aan-zelfgemaakte- Surinaamse kost, we waren in de voormiddag met Karin (onze geweldig lieve huisbazin) naar de viswinkel en de groentenmarkt geweest. Onder haar deskundige en supersnelle begeleiding maakten we Kandra(vis), amsoi (bladgroenten) met rijst. Erg lekker en op een kwartiertje was het klaar! Daarna werden we nog uitgenodigd om eiercake te komen proeven, luchtige cake met discobolletjes op.
Zondagmorgend hadden Ann en ik het geweldige plan nog ‘eventjes snel’ naar de winkel te gaan voor croissants en eten voor de rest van de week. Eventjes snel moeten we toch wel uit onze woordenboek schrappen. Een uur later waren we nog niet terug dit omdat er door de markt langs de kant van de weg echt geen doorkomen aan was. Na ons zondags ontbijt gingen we met de fiets de stad verkennen. Onze tocht eindigden we in een gezellige taverne met plaatselijke drankjes zoals Markoesa (passievruchtensap), fruit punch en cherry soft, daarna werden we bij onze huisbazin uitgenodigd om te komen eten. We kregen zoute soep voorgeschoteld: een bouillon met dunne reepjes gebakken aardappel, sojascheuten, stukjes kip en een volledig hardgekookt ei in. Klinkt niet zo wauw, maar het smaakt goed. :D Dit was het voorgerecht, wij die ‘geen goede eters’ zijn, hadden hierna geen plaats meer voor de Bami, dus die kregen we mee naar huis.
Maandagavond had Ann net Peekesstoemp gemaakt toen Karin binnenkwam, ze keek in de pot en zei ‘Maakt je moeder zich geen zorgen dat je niet kan koken?’ en kwam nog geen 10 minuten later terug met een gerecht met bruine bonen en rijst. Niet echt onze smaak. Zoals je merkt: ze laten ons niet verhongeren en de Surinamers zijn heel open. Soms een beetje té.
Maar genoeg over eten ;) Deze week ging het al wat beter op stage, hiermee bedoel ik :ik begin te berusten in hetgeen er gebeurt. Je kan niet anders, ze staan hier niet echt open voor onze manier van werken. Ook positief was dat de hoofdverpleegkundige goed gezind was en dat we (veerle en ik) een goede eerste evaluatie kregen.
Maandagavond zijn we voor de eerste keer naar de dansles gegaan, Ferdie (man van de huisbazin) had ons mee naar zijn les genomen. We leerden er de basisstapjes van de Salsa en de Souk, ik vond het erg fijn maar mijn huisgenoten weten nog niet of ze terug meewillen omdat het wat rap ging. We hebben wel enorm gelachen met ons geklungel, want wij hebben absoluut niet dat tropisch ritmegevoel ;)
Wel ik kan honderduit vertellen over Suriname, het is hier echt mooi en exotisch! We hebben gisteren een leguaan gezien en vorige week papegaaien. Het enige nadeel van het weer is dat we allemaal kreeftjes zijn- ondanks het constant insmeren- en dat ons Dorien gisteren al last had van een zonneslag :s
Het is bijna een week geleden dat ik van me heb laten horen, het was een drukke week, maar het zijn vooral de internetproblemen die de boosdoener zijn. En dan weten dat die andere 2 er geen last van ondervinden, frustrerend. Het is een kot in de nacht, maar voor die keer ik erop kan...
 |
| Ann in de palmentuin |
De namiddag brachten we lekker luierend aan en in het zwembad door, vooral het laatste deed echt goed daar het bijna 40°C was. Iets om jaloers op te zijn? ;) ’S avonds waagden we ons aan-zelfgemaakte- Surinaamse kost, we waren in de voormiddag met Karin (onze geweldig lieve huisbazin) naar de viswinkel en de groentenmarkt geweest. Onder haar deskundige en supersnelle begeleiding maakten we Kandra(vis), amsoi (bladgroenten) met rijst. Erg lekker en op een kwartiertje was het klaar! Daarna werden we nog uitgenodigd om eiercake te komen proeven, luchtige cake met discobolletjes op.
 |
| De moskee |
 |
| De kathedraal |
Maandagavond had Ann net Peekesstoemp gemaakt toen Karin binnenkwam, ze keek in de pot en zei ‘Maakt je moeder zich geen zorgen dat je niet kan koken?’ en kwam nog geen 10 minuten later terug met een gerecht met bruine bonen en rijst. Niet echt onze smaak. Zoals je merkt: ze laten ons niet verhongeren en de Surinamers zijn heel open. Soms een beetje té.
Maar genoeg over eten ;) Deze week ging het al wat beter op stage, hiermee bedoel ik :ik begin te berusten in hetgeen er gebeurt. Je kan niet anders, ze staan hier niet echt open voor onze manier van werken. Ook positief was dat de hoofdverpleegkundige goed gezind was en dat we (veerle en ik) een goede eerste evaluatie kregen.
Maandagavond zijn we voor de eerste keer naar de dansles gegaan, Ferdie (man van de huisbazin) had ons mee naar zijn les genomen. We leerden er de basisstapjes van de Salsa en de Souk, ik vond het erg fijn maar mijn huisgenoten weten nog niet of ze terug meewillen omdat het wat rap ging. We hebben wel enorm gelachen met ons geklungel, want wij hebben absoluut niet dat tropisch ritmegevoel ;)
Gisteren was het Nationale Vrouwendag en Holy Pagwa, deze vielen toevallig samen. De laatste is een Hindoestaans feest waaraan we een vrije dag te danken hadden, ze vieren de verdrijving van het kwade en verwelkomen het goede door met gekleurd poeder en water te gooien. We waren 's morgends al op het plein voor het presidentieel paleis gaan zien, waar de festiviteiten zouden plaatsvinden. Daar was nog niets te zien, dus hebben we de hele middag aan het zwembad gelegen. In de late namiddag gingen we terug naar het plein, hier waren enkel optredens voor de campagne tegen borstkanker. Ook heel leuk, maar jammer dat we de Pagwaviering gemist hebben, want we hadden speciaal bij de chinese winkel een goedkoop t-shirt gaan halen omdat de vlekken nergens uitgaan. Toen we hier naartoe reden kwamen we aan Steps, hét schoenenwalhalla, wel 3 verdiepen VOL schoenen, echt zalig. Ik heb me laten verleiden door een mooi paar sandaaltjes :$
Vandaag waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Karin. We hadden een kaartje gemaakt en een lekkere appelcake gebakken. Jaja, we worden nog echte keukenprinsessen! In tegenstelling tot wat we verwacht hadden was er behoorlijk wat volk, het was een supergezellige avond, ik heb er echt van genoten!!!
Vandaag waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Karin. We hadden een kaartje gemaakt en een lekkere appelcake gebakken. Jaja, we worden nog echte keukenprinsessen! In tegenstelling tot wat we verwacht hadden was er behoorlijk wat volk, het was een supergezellige avond, ik heb er echt van genoten!!!
Wel ik kan honderduit vertellen over Suriname, het is hier echt mooi en exotisch! We hebben gisteren een leguaan gezien en vorige week papegaaien. Het enige nadeel van het weer is dat we allemaal kreeftjes zijn- ondanks het constant insmeren- en dat ons Dorien gisteren al last had van een zonneslag :sTot zover mijn verslagje, hopelijk wil het internet binnenkort beter meewerken zodat m’n verslagen er rapper opstaan en korter zijn! Ik zal nog eventjes de link geven waarop al onze foto's te bekijken zijn ;) https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=105672154452967551072&target=ALBUM&id=5716007399093286065&authkey=Gv1sRgCOPipoTLvoSvvAE&feat=email
Knuffels voor mijn lieve bakra’s (blanken) in België!!!
Marie-Cathérine
zaterdag 3 maart 2012
Overal beestjes!
Ik zie beesjes, zoveel beesjes om me heen…
Woensdag was mijn eerste stagedag, we hebben een goede entree gemaakt door cake te bakken voor de adjunct-directeur J Ik sta op de dienst dermato, maar stage en het begrip ziekenhuis is in niets te vergelijken met wat we er in België onder verstaan. Als de kans zich voordoet trek ik voor jullie eens foto’s… Een aantal kleine voorbeeldjes om een beeld te schetsen: 6 persoonszalen met 1 toilet, ramen en deuren-ook die van de isoleerkamers-wijdopen en alcogel kennen ze hier niet. Ik zal ook eventjes een mooi voorbeeld van wondzorg geven: je neemt gewone wattebollen en een alcoholische oplossing, doet onsteriele handschoenen aan, ontsmet de wonde en bij een diabetisch wonde bvb doe je er honing op. Het is dus aanpassen, ja toch? (ja toch gebruiken ze hier constant ;))
Wel, van dit liedje hebben ze een Surinaamse versie, en terecht! Ik zie ook overal beesjes, van verschrikkelijke muskieten die je de hele dag achtervolgen, mieren op de keukentafel en een gigantische kakkerlak in de slaapzaal van het ziekenhuis tot de gekko in het huisje waar mijn 3 andere klasgenootjes zitten.
Misschien zijn jullie ook wel nieuwsgierig naar het huisje waar ik verblijf, daarom zal ik hier maar ineens een aantal foto’s bijplaatsen ;)
 |
| ons huisje |
 |
| het balkon vooraan |
 |
| de living, met de lavabo erin :p |
 |
| de badkamer: een douche met enkel ijskoud water |
 |
| de keuken |
 |
| onze straat |
 |
| het uitzicht vooraan |
Woensdag was mijn eerste stagedag, we hebben een goede entree gemaakt door cake te bakken voor de adjunct-directeur J Ik sta op de dienst dermato, maar stage en het begrip ziekenhuis is in niets te vergelijken met wat we er in België onder verstaan. Als de kans zich voordoet trek ik voor jullie eens foto’s… Een aantal kleine voorbeeldjes om een beeld te schetsen: 6 persoonszalen met 1 toilet, ramen en deuren-ook die van de isoleerkamers-wijdopen en alcogel kennen ze hier niet. Ik zal ook eventjes een mooi voorbeeld van wondzorg geven: je neemt gewone wattebollen en een alcoholische oplossing, doet onsteriele handschoenen aan, ontsmet de wonde en bij een diabetisch wonde bvb doe je er honing op. Het is dus aanpassen, ja toch? (ja toch gebruiken ze hier constant ;))
Woensdag was ik ervan overtuigd dat ik nooit zou kunnen wennen aan deze stage, maar elke dag is een nieuwe dag. Donderdag en vrijdag vielen gelukkig beter mee, vooral donderdag waren er fijne mensen en een verzorgster die zo lief was me op sleeptouw te nemen. Hoe mijn dagtaak eruit ziet? 2 keer de temperaturen en pols nemen en met 2 patiënten mee naar de röntgen en ecg, nog ‘wat’ pauze en ja, in Suriname zit de werkdag er dan al op. Vrijdag was een drukke dag, dit gewoon omdat het personeel dan om 14u30 ipv om 15u naar huis gaat.
Onze huisbazin heeft er ondertussen voor gezorgd dat we in het bezit zijn van fietsen, dit is een hele uitdaging met het plaatselijk rijgedrag maar ook een ontzettende luxe. We zijn op 10 minuutjes aan het ziekenhuis en aan de supermarkten. Wat de huisbazin betreft zijn we echt met ons gat in de boter gevallen, zij en haar gezin zijn supervriendelijk voor ons en we kunnen er alles aan vragen. Donderdag kregen we een ijsje getrakteerd na het werk en gisteren hielp haar oudste dochter ons met de was na de fars van Ann. ’t Was wat hoor, ik elke keer gelijk een debiel ‘heeft iedereen z’n zakken leeggemaakt?’ ‘jaja’. Wel er stak een bic in de was, het resultaat was een heus kunstwerk.
Je ziet het hé, zo ver van huis zullen we snel ‘volwassen’ moeten worden, we zijn alle 3 geen huishoudtypes, waarschijnlijk gewoon omdat we gezegend zijn met een stel geweldige moeders die dit thuis allemaal voor ons doen. Wel mama, ik mis je! ;) Maar ondanks alles trekken we flink onze plan :D
Gisterenavond zijn we in’t vat iets gaan drinken met studenten vroedkunde van Kdg. Het verbaasde me hoeveel Belgen en Nederlanders er hier zitten, het was-zoals op de foto’s te zien- gezellig. Kan niet anders met 11 meisjes. We hebben ook voor de eerste keer gebruik gemaakt van de taxi, die hier echt belachelijk goedkoop is. Zouden ze in België ook moeten invoeren J
Vandaag gaan we een rustig dagje tegemoet: aan het zwembad liggen, naar de toeristische dienst en morgen hopelijk naar White Beach, het dichtstbijzijnde strand.
Dit was een hele boterham, ik wou eerder iets posten, maar het internet werkt nu al 3 dagen niet op m’n laptop. Opgelet: dit bericht is ook met een halve dag vertraging gepost vanwege de pc-problemen ;)
Ik mis jullie!
xxxx
Ik mis jullie!
xxxx
dinsdag 28 februari 2012
Als God in Paramaribo...
Piep,
Gisteren was een erg vermoeiende dag: ik was al om 5uur wakker door het geblaf van honden en we hebben de hele dag rondgereden: naar de ambassade om ons visum te verlengen, de bank, de winkel, telefoonkaarten gekocht,... Ja, aan het Surinaams tempo ben je hier de hele dag mee bezig :)
We hebben onze eerste dag Suriname goed afgesloten in de Zus&Zo, een lekkere pasta en daarna een Lady Killer :D
De onderneming van de dag is dat we straks gaan koken, want buiten het eitje gisterenochtend is er nog niet veel van in huis gekomen. Vanmiddag hebben we een Roti gegeten, soort gebakken deeglap (vorm van een pannenkoek) met daarin kip, aardappelen en bonen. Lekker en heel vullend.
Zo nu en dan worden we verrast door een flinke stortbui maar voor de rest leven we hier als God in Paramaribo (ik quote Ann even). :D:D
Ik heb ondertussen aangepast dat iedereen-zelfs anoniem- op m'n blogs kan reageren, dus laat u gaan ;)
Tegen het volgende bericht zal ik zorgen dat ik een locatie heb waar jullie de foto's kunnen bekijken :D
knuffel!
Marie-Cathérine
Gisteren was een erg vermoeiende dag: ik was al om 5uur wakker door het geblaf van honden en we hebben de hele dag rondgereden: naar de ambassade om ons visum te verlengen, de bank, de winkel, telefoonkaarten gekocht,... Ja, aan het Surinaams tempo ben je hier de hele dag mee bezig :)
 |
| Pasta met garnalen |
We hebben onze eerste dag Suriname goed afgesloten in de Zus&Zo, een lekkere pasta en daarna een Lady Killer :D
 |
| In de Zus&Zo |
Zo nu en dan worden we verrast door een flinke stortbui maar voor de rest leven we hier als God in Paramaribo (ik quote Ann even). :D:D
Ik heb ondertussen aangepast dat iedereen-zelfs anoniem- op m'n blogs kan reageren, dus laat u gaan ;)
Tegen het volgende bericht zal ik zorgen dat ik een locatie heb waar jullie de foto's kunnen bekijken :D
knuffel!
Marie-Cathérine
zondag 26 februari 2012
Een warm welkom
Ieps,
Jaja, de eerste avond en al een berichtje voor het thuisfront ;)
Onze vlucht verliep heel vlot, wij danken KLM voor de overdosis eten en drinken :D
Buiten de paniek van de koffers die teveel wogen was het een erg vlotte heenreis, zonder veel zorgen.
Het engste is dat ze hier links rijden en behoorlijk dwaas. Hier kan echt alles: een auto in panne gewoon voor het rode licht laten staan met de motorkap open, een gevarendriehoek kennen ze hier niet ;)
De natuur, die we zagen tijdens onze autorit van een uurtje, was ongelooflijk!!! Het is hier supermooi en toen we aankwamen (+-18u) nog 30°C. Jullie mogen jaloers zijn :p
Het huisje waar ik met Ann en Dorien verblijf is erg gezellig en keurig: ieder z'n slaapkamer, een living, douche, klein balkon achteraan, eetkeuken met alle voorzieningen en vooraan een overdekt balkon waar we kunnen zitten :D
De huisbazin is superlief, ze heeft voor ons al ontbijt in de frigo gestoken en samen met haar dochter onze klamboes (muskietennetten) opgehangen.
Bij deze ga ik mijn superlange dag eindigen (het is hier nu 21u40 dus 4 uur verschil met jullie).
Veel liefs vanuit het mooie en warme Paramaribo!
Marie-Cathérine
Jaja, de eerste avond en al een berichtje voor het thuisfront ;)
Onze vlucht verliep heel vlot, wij danken KLM voor de overdosis eten en drinken :D
Buiten de paniek van de koffers die teveel wogen was het een erg vlotte heenreis, zonder veel zorgen.
 |
| Een van de vliegtuigmaaltijden :) |
Het engste is dat ze hier links rijden en behoorlijk dwaas. Hier kan echt alles: een auto in panne gewoon voor het rode licht laten staan met de motorkap open, een gevarendriehoek kennen ze hier niet ;)
De natuur, die we zagen tijdens onze autorit van een uurtje, was ongelooflijk!!! Het is hier supermooi en toen we aankwamen (+-18u) nog 30°C. Jullie mogen jaloers zijn :p
 |
| Er zit nog leven in na een vlucht van 8,5 uur :) |
De huisbazin is superlief, ze heeft voor ons al ontbijt in de frigo gestoken en samen met haar dochter onze klamboes (muskietennetten) opgehangen.
Bij deze ga ik mijn superlange dag eindigen (het is hier nu 21u40 dus 4 uur verschil met jullie).
Veel liefs vanuit het mooie en warme Paramaribo!
Marie-Cathérine
vrijdag 20 januari 2012
Surinawadde?
Het komt dichter en dichter en dichter...
Ik vind het echt superspannend en toch nog steeds behoorlijk onrealistisch dat ik over -welgeteld- 36 dagen op het vliegtuig naar Suriname zit.
Misschien even een beetje informatie voor de mensen die nu denken 'surinawadde?'
Suriname is een vroegere kolonie van Nederland, er wonen 500 000 mensen. Valt best mee? Ja, maar wel 300 000 in de hoofdstad hé. Dit is Paramaribo, waar ik verblijf :) In suriname leven veel verschillende bevolkingsgroepen samen, de hoofdtaal is, gelukkig, Nederlands.
Ik vind het echt superspannend en toch nog steeds behoorlijk onrealistisch dat ik over -welgeteld- 36 dagen op het vliegtuig naar Suriname zit.
Misschien even een beetje informatie voor de mensen die nu denken 'surinawadde?'
Suriname is een vroegere kolonie van Nederland, er wonen 500 000 mensen. Valt best mee? Ja, maar wel 300 000 in de hoofdstad hé. Dit is Paramaribo, waar ik verblijf :) In suriname leven veel verschillende bevolkingsgroepen samen, de hoofdtaal is, gelukkig, Nederlands.
Ik had eerst best wel wat schrik, sinds vorige week heb ik echter dé ontdekking gedaan... de blogs van een aantal Antwerpse studenten die begin deze maand in Paramaribo arriveerden. Dankzij deze begon het enorm te kriebelen en kan ik niet wachten om te vertrekken! :D
Het enige grote probleem is dat de meeneemlijst langer en langer en langer wordt en we maar 25 kg bagage mogen meenemen. Typisch meisjes? ;)
woensdag 4 januari 2012
Woordje vooraf
Ieps,
26 februari vertrek ik voor 3 maanden naar Suriname, spannend! Dit om er, samen met 5 klasgenootjes, stage te lopen en onderzoek te verrichten voor mijn eindwerk.
Ik zal via deze weg proberen jullie op de hoogte te houden van onze avonturen ;)
Veel leesplezier!
Marie-Cathérine
26 februari vertrek ik voor 3 maanden naar Suriname, spannend! Dit om er, samen met 5 klasgenootjes, stage te lopen en onderzoek te verrichten voor mijn eindwerk.
Ik zal via deze weg proberen jullie op de hoogte te houden van onze avonturen ;)
Veel leesplezier!
Marie-Cathérine
Abonneren op:
Posts (Atom)